Bazar günü, ibadetden sonra hava birden-bire deyişdi. Gece bürkü idi. Hetta seher tezden heç kesin ağlına gelmezdi ki, bu gün yağış yağa biler. Biz - qadınlar kilseden çıxmağa macal tapmamış, qara yel qopdu ve bir anın içinde toz-torpağı göye sovurdu. Yanımda kimse:
- Yağış yağacaq, - dedi.
Bunu men artıq bilirdim. Kilseden çıxhaçıxda içimde duyduğum qeribe bir soyuqdan bütün bedenim esdi. Kişiler bir eli sombrerolarında, bir eli üzlerini örten yaylıqda yaxınlıqdakı evlere telesdiler. Sonra selleme yağış tökdü ve bomboz, helmeşik sema lap aşağıda, az qala başımızın üstünde yırğalandı.
Günün qalan hissesini analığımla eyvanda keçirdik. Neçe ay yayın bürküsünden, toz-torpağından eziyyet çekmiş dibçek güllerinin yağışdan cana geleceyini fikirleşib, sevinirdik.
Günortaya yaxm torpağın parıltısı itdi, güllerin ve adama gümrahlıq getiren yağışın qoxusu yumşalmış torpağın, dirçelmiş bitkilerin etrine qarışdı.
Nahar vaxtı atam dedi:
- Yayda yağış yağırsa, quraqlıq olmayacaq.
Analığım ilin yeni feslinin şüasına oxşayan tebessümle dedi:
-Moize vaxtı ele bunu deyirdiler.
Atam gülümsedi ve iştahla yemeye başladı, hetta bir müddet bizimle eyvanda oturdu, görünür, kefi kök idi, gözleri yumulu oturmuşdu, amma yatmamışdı.
Yağış bütün günü ara vermeden yağdı, ne güclendi, ne zeifledi - ele bir qabda tökdü. Yağışın sesi yekseneq ve sakit idi, ele bil, bütün günü qatarda yol gedirdik, amma yağışın duyğularımıza hopduğunu heç birimiz hiss elemirdik.
Bazar ertesi seher tezden sümüye işleyen soyuğu hiss edib, qapıru örtende, yağış artıq öz işini görmüşdü, ele bil yağış içimize yağırdı, bütün duyğularımız ağzmacan yağışla dolmuşdu ve aşıb-daşmağa başlamışdı. Analığımla eyvanda oturub, yene bağa baxırdıq. Bağın boz, berk torpağı bir gecenin içinde paltar sabununa oxşayan qara ve yapışqanlı palçığa dönmüşdü, gül dibçeklerinin arasıyla bulanıq iti arxlar axırdı. Analığım:
- Axır ki, doyunca su içdler, - dedi.
Artıq o, gülümsemirdi, dünenki
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç