deyil. Adamı sıxan bu boş bağ, bir de bu bedbext ağaclardı ki, heç yere gede bilmir.
Bunu deyib, Martine baxmaq istedim, ancaq o, artıq yox idi, yerinde gücle eşidilecek bir ses qalmışdı:
- Görünür, bu yağış ömür-billah bizden el çekmeyecek.
Çerşenbe axşamı, seher tezden bağda bir inek gördük. Dizecen palçığın içinde, başını aşağı dikib durmuşdu ve bu sert, inadkar donuqluğu ile gilden yoğrulmuş kiçik tepeye oxşayırdı. İşçiler onu daşa basdılar, ağacla döydüler, ancaq inek yerinden terpenmedi, ayaqları palçıqda, yeke başına yağış döye-döye alınmıış qala kimi dayanıb durmuşdu, heç sesini de çıxarmırdı, amma işçiler de onu dinc buraxmırdılar, axırda atamın sebri tükendi:
- El çekin ondan, - dedi, - özü nece gelib, ele de çıxıb gedecek, el çekin ondan.
Günortadan sonra nemişlik artdı, rütubetin çoxluğundan nefes almaq olmurdu, üreyimiz sıxılırdı. Sübh çağının temiz havası çox tez boğanaq bürküye çevrildi. Havanın herareti ne çox yuxarı, ne çox aşağıydı, esl qızdırma havasıydı. Ayağımız terleyirdi. Bilmek olmurdu ki, deri açıq qalanda pisdi, ya paltara toxunanda. Bütün ev nefesini qısıb susmuşdu. Biz eyvanda oturmuşduq, artıq ne yağışa baxırdıq, ne suyun sesini dinleyirdik. Dumanda qaralan ağaclardan savayı heç ne görmürdük. Bu çaresiz, cansıxıcı axşam yuxuda bir adamı görüb, ayıldıqdan sonra dodaqlarımda duyduğum dad kimiydi, baş açmaq olmurdu ki, ne tamdı bele. Men bilirdim ki, bu gün çerşenbe axşamıdı, ona göre Müqeddes Iyeronim yetimxanasındakı kor, ekiz bacıları xatırladım. Onlar her hefte bize mahnı oxumağa gelirdiler. Yağış şırıltısı içinden sanki bacıların bir möcüze duyulan sesle oxuduqlan kederli mahnılarını eşidirdim ve düşünürdüm ki, indi onlar yetimxanada oturub, sebrsizlikle yağışın kesilmesini gözleyirler ki, gelib öz mahnılarını oxusunlar. Bu gün ekizler gelmeyecekler, deye düşünürdüm, her çerşenbe axşamı nane budağı istemeye gelen dilençi qızı da görmeyeceyem.
Bu gün yemeklerin qaydası da pozulmuşdu. Günorta analığım heremize bir qab
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç