şorba ile bir tike kiflenmiş çörek verdi. Bazar ertesinden beri heç ne yememişdik. Yağış bizi ele ovsunlayıb, tebden çıxarmışdı ki, tebietin derinliyine müticesine tabe olduq. İnek yalnız axşamüstü yerinden terpendi, qefilden onun içinden boğuq böyürtü qopdu, ayaqları bir az da zığın içine batdı. Sonra o tezeden donub, yerinde qaldı, deyesen, artıq ölmüşdü, yalnız diri qalmağa, uzun müddet yağışın altında durmağa verdiş etdiyi üçün yarım saata qeder belece ayaq üste qaldı, axırda bedeninin ağırlığı bu verdişi üsteledi, qabaq ayaqları büdredi, qatlandı (qaramtıl, işıldayan sağrısını son cehdde yuxarı qaldırmışdı), tüpürcekli ağzı palçığın içine quylandı ve inek sanki ölüm merasiminin leyaqetini başa düşürmüş kimi, bedeninin ağırlığına tabe olaraq, ağır-ağır, sessizce yere çökdü.
- Gör bir başımıza neler gelir, - deye kimse arxadan dillendi.
Men geri qanrılıb, astanada durmuş dilençi qızı gördüm. Yağışa baxmayaraq, o, adeti üzre nane budağı istemeye gelmişdi.
Qonaq otağına girende, üstüne mebel qalanmış körpücüyü görmeseydim, belke de artıq çerşenbe axşamı bu üzücü dehşete birteher öyreşerdim. Lakin qarşımda açılmış menzere mende tükürpeden boşluq hissi doğurdu. Bu gece ne ise baş vermişdi. Ev alt-üst olmuşdu, qurşagacan soyunmuş, şalvarını dizecen qatlamış ayaqyalın işçiler mebeli yemek otağına daşıyırdılar. Onların sifetinde, canfeşanlığında yağışa müti itaet hiss oulnurdu. Men boş-boşuna otaqları gezirdim. Mene ele gelirdi ki, üstünü mamır, şibye, yapışqanlı göbelekler basmış sulu-sucaqlı, çox qüsseli bir çemenem. Men qonaq otağında dayanıb, bu ürek sıxan menzereye tamaşa eleyirdim ki, analığımın sesini eşitdim: «Qızım, setelcem olarsan». Baxıb gördüm ki, ayaqlarım suyun içindedi. Bütün otağı su basıb, döşeme suvaşqanlı, durğun su ile örtülüb.
Günorta hava tezece işıqlanırdı, saat üçe yaxın ise yağışın aram, yekneseq ve aramsız ritmi altında etrafa yeniden xeste ve erken qaranlıq çökdü. Divar boyu düzülmüş stullarda ayaqlarını yığaraq fağır-fağır
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç