böyük xeyirxah üreyin var!”- arvadı dedi. “Hemişe başqaları barede düşünürsen! Amma bir sebet gül getirmeyi unutma!”
Böyük Hyu külek deyirmanının qanadlarını qalın demir simlerle bağladı ve yeke bir sebetle tepeni aşıb Hansgile getdi. Deyirmançı dedi:
- Sabahın xeyir, Balaca Hans!
- Sabahın xeyir!- deye Hans gülümsedi.
- Qışı nece keçirtdin?
- Eh, dostum, sağ ol ki, narahat olursan, soruşursan; bilirsen, qış çox ağır keçdi. Allaha şükür, indi yaxşıyam, yaz gelib; güllerim de yaxşıca açmışdır...
- Biz bütün qışı senin barende düşünürdük. Deyirdik, gören Hans nece yaşayır?- Deyirmançı dedi.
- Ne yaxşı, memnun oluram eşitmeyime,- Hans dedi. - Yoxsa ele bilirdim meni tamam unutmusuz.
- Hans, bu ne sözdür, eyib deyil?! - Deyirmançı dillendi. – Dostu unutmaq olar? Görürsen nece gözel sözdü?! Sen hele heyatın poeziyasını başa düşmürsen! Beh, beh, beh! Güllerin nece qeşeng açıb e!!!
- Elbette, onlar çox gözeldi!”- Balaca Hans dedi,- Bextimden bu il gör ne qeder çiçek açıb?! Men onları şehere aparmaq isteyirem. Burqomisterin[5] qızına satmq isteyirem. Onun puluna özüme el arabası alacam...
- El arabası? Sen onu satmısan ki? Nece da sarsaqlıq elemisen?!
- He, satmışam!”-Hans ah çekdi.- Mecbur oldum. Bilirsen, qışda menimçün çox ağır oldu; hetta çörek almağa pulum yox idi. Evvelce paltomun gümüş düymelerini satdım, sonra da gümüş zencirimi; daha sonra ise o yeke qelyanımı satdım... Axırda da mecbur olub el arabamı satdım... Lakin men onların hamısını geri alacağam...
- Hans!- deye Deyirmançı sesini yumşaltdı. - Men öz el arabamı sene hediyye ederem! Düzdür, onu bir qeder temir elemek lazımdır! Bir terefi tamam sökülüb, tekerlerindeki milleri bir az eyilib; buna baxmayaraq, men onu sene vereceyem! Bilirem, bu, menim terefimden alicenablıqdır ve hetta bu hereketime göre çoxları mene tene vuracaq, meni axmaqlıqda qınayacaqlar; nolar, qoy desinler. Men ki
<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 12 >>
Varli ve kasibin dostlugu.bele de olmali idi
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç