biri elinde ise esa dayanıb ona baxır:
- Hans, ezizim, mene bedbextlik üz verib,- Deyirmançı bildirdi.- Oğlum nerdivandan yıxılıb ezilmişdir. Hekim dalınca getmek isteyirem, lakin o, çox uzaqda yaşayır; hava da yaman küleklidir. Menim evezime sen getsen yaxşıdır. Bilirsen ki, el arabamı sene vereceyem, bunun müqabilinde sen mene bir iş görmelisen, ya yox?!
- Elbette, elbette,- Hans ucadan dedi. – Sen ki bura gelmisen, menden xahiş edirsen, bu ele mene besdir. Bu saat gederem. Amma birce xahişim var ki, feneri mene veresen. Zülmet gecedir, göz-gözü görmür, birden yıxılıb kanala-zada düşerem.
- İncime. Hans, bunu vere bilmerem,-Deyirmançı dedi.- Feneri lap teze almışam, buna bir şey olsa, neylerem?!
- Eybi yox, mütleq deyil! Fenersiz de ötüşerem,- Hans dedi.
O, xez paltosunu geyindi, yun qırmızı papağını qoyub şarfını boynuna bağladı, gecenin qaranlığında çöle çıxdı.
Bayırda emelli-başlı boran qopmuşdu. Zülmet gecede Hans yolu gücle ayırd ede bilirdi. Külek o qeder güclüydü ki, Hans az qala yıxılacaqdı. Lakin o, birteher güc tapıb yeriyirdi. Üç saatdan sonra Hans nehayet Hekimin evine çatdı, qapını döydü.
- Kimdir? –deye Hekim yataq otağının penceresinden boylandı.
- Balaca Hans, ser!
- Ne isteyirsen, Balaca Hans?
- Deyirmançının oğlu nerdivandan yıxılıb ve berk zedelenib. Deyirmançı çox xahiş eledi ki, siz gelesiniz...
- Yaxşı, gelirem!
Hekim derhal emr etdi ki, atı yeherlesinler. O, iri çekmelerini geydi, fenerini götürdü ve çöle çıxdı. Sonra atını Deyirmançının evine sarı sürdü. Balaca Hans ise onun dalınca demek olar ki, sürüne-sürüne gedirdi. Çovğun-qiyamet lap güclendi, yağış leysan kimi töküldü. Hans artıq yolu görmürdü, Hekimin atını da çoxdan itirmişdi. Nehayet, o, tamam azdı ve derin bir bataqlığa girdi. Bura dehşetli bir yer idi; orada derin quyular vardı. Yazıq Hans bu bataqlıqda da boğulub qaldı. Ertesi gün onun meyiti çobanlar terefinden tapıldı
Varli ve kasibin dostlugu.bele de olmali idi
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç