uğurlu taleyimiz.
Alonzo. Sus bir, xahiş edirem.
Sakitce burax meni.
Sebastian. Bele teselliler ona boyat şorba kimi gerekdir.
Antonio. Teselli verenden yaxanı qurtarmaq da asan iş deyil ha!
Sebastian. Görürsen, kellesinin saatını qurur, indice saat vurmağa başlayacaq.
Qonzalo. Hökmdar...
Sebastian. Bir! Sen say!
Qonzalo. Derde güzeşte getsek qelbimiz ne qazanar?!
Sebastian. Dollar!
Qonzalo.
Beli, qelbimiz dolar. Kederle, qemle dolar.
Siz özünüz düşündüyünüzden daha ağıllı söz dediniz!
Sebastian. Siz de menim dediyimi menden daha ağıllı başa düşdünüz.
Qonzalo. Demeli, hökmdar...
Antonio. Tfu! Deyirman kimi üyüdür, tökür...
Antonio. Derziden yox, balıqçı torundan.
Q o n z a 1 o. Ele bil qızınızın toyuna geyinib-kecinmişem.
Alonzo.
İlahi! Boş sözlerle baş-beynimi apardın.
Niye gerekdir o toy, heç özüm de bilmirem.
Men nahaq razı oldum. Budur bax qayıdanda
Oğlum getdi elimden. Qızım da Neapoldan
Ele uzaqdadır ki, belke heç görüşmedik
Bir daha! Aman, oğul, yegane veliehdim,
Ümmanların dibinde, hansı naqqa balığa
Yem olmusan gören sen?
Fransisko.
Belke sağdır, hökmdar?
Men gördüm: o yamanca dalğalarla çarpışır,
Heç teslim olmayırdı. Sine gerib denize
Köpüklü dalğaların tepesinden aşırdı.
Üze-üze get-gede sahile yanaşırdı.
Sahildeki qayalar şahzadeye kömekçün
Sanki eyilirdiler. Şübhem yoxdur, inanın,
Qurtulubdur Ferdinand!
Alonzo. Yox, yox, mehv olub oğlum.
Sebastian.
Siz ancaq özünüze "sağ ol" deyin, hökmdar,
Bele itkiler üçün. Özünüz köçürtdünüz
Yegane qızınızı Avropadan uzağa.
Afrikalıya verdiz. Hesret qalıb ebedi,
İntizar gözleriniz daim yaşla dolacaq.
Alonzo. Xahiş eleyirem. sus!
Sebastian.
Çox yalvardıq, diz çöküb!
Deyişmediz qerarı! Qız özü üzülürdü.
O mesum, günahsız qız! Bir yandan ata hökmü,
Bir yandan ikrah hissi uzaq afrikalıya.
Bes axırı ne oldu? Oğlunuzu itirdiz,
Neapolda, Milanda
<< 1 ... 10 11 [12] 13 14 ... 45 >>
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç