a 1 o. Hökmdar bes siz neçe? Nece baxırsız buna?
Alonzo.
Men ne hayda, sen ne hayda!
Boşla görek, sen Allah! Heç ne eşitmirem men!
Sehradayam ele bil!
Qonzalo. Men sizi anlayıram, elahezret. Amma heç olmasa men bu küleş cenablara imkan yaratdım ki, bir az boş-boş hırıldasınlar. Antonio. Boş gülmek boşa gülmek! Yeni size gülmek?
Q o n z a 1 o. Beli, doğrudan da size baxanda men boş adamam, amma siz dolusunuz. Sefeh zarafatlarla başınız dopdoludur. Antonio. Aşımızın duzunu yaman verdi.
Sebastian. Yaxşı ki, duz çox olmadı. Bir az şit oldu zarafatı.
Q o n z a 1 o. Size dil çatdırmaq olmaz. Dilden pergarsınız, cenablar, göydeki ay beş hefte deyişmeseydi, siz onu da yerinden qoparardınız.
Göze görünmez Ariel peyda olur. Tenteneli musiqi.
Sebastian. Doğrudur. Sonra da çıraqla quş ovuna çıxardıq.
Antonio. Mehriban senyor, hirslenmeyin.
Q o n z a 1 o. Niye hirslenirem? Men öz hirsimi bele ucuz tutmuram, ora-bura xercleyim. Belke bir az da zarafat eleyesiz, gülesiz ki, meni yuxu bassın. Ne ise, yuxum geldi.
Antonio. Yıxılın yatın, amma yuxuda da qulağınız bizde olsun.
Alonzo, Sebastian ve Antoniodan başqa hamı yatır.
Alonzo.
Hamı yatıbdır artıq?! Ah, bir men de yatsaydım! Yumaraq gözlerimi uzaqlaşaydım qemden. Ağır düşüncelerden. Deyesen yuxum gelir.
Sebastian.
Yuxunuzu qovmayın gözünüzden, hökmdar. Möhnetli adamlara yuxu nadir qonaqdır, Hem de tesellidir o.
Antonio.
Siz dincelin, hökmdar,
Yatın, keşiyinizi biz çekerik ikimiz.
Alonzo. Size minnetdaram men... lap yumulur gözlerim (Yatır).
Ariel qeyb olur.
Sebastian. Qeribedir, hamını yuxu basdı qefilden.
Antonio. Buranın iqlimidir, mence bunun sebebi. Sebastian. Bes biz niye yatmırıq? Gözüme yuxu getmir.
Antonio.
Menim de yuxum gelmir. Qeribedir doğrudan.
Ele bil söz qoyublar hamısı birden yatsın.
Başıma fikir geldi... Amma yox, yox... susuram...
Bilirsen, Sebastian, mene ele gelir ki,
Alnında yazılıbdır senin
<< 1 ... 12 13 [14] 15 16 ... 45 >>
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç