uğurlu bextin.
Ele bil tale özü eline fürset verir.
Başında tac görürem xeyalımda men senin.
Sebastian. Sayaqlayırsanmı sen? A n t o n i o. Eşitmedin sözümü?
Sebastian.
Eşitdim. Amma yeqin yuxuda danışırdın.
Güman yuxu görürdün. Qeribe şakerin var,
Danışırsan, gezirsen - hamısı da yuxuda.
Antonio.
Yox, yatan men deyilem, o sensen,
Sebastian, Bextini yatızdıran, taleyini yatırdan.
Gözlerin açıqsa da - qeflet yuxusundasan.
Sebastian.
İndi xoruldayırsan. Amma qeribe işdir,
Senin bu xorultunda bir mena var, bir tedbir.
Antonio.
Gel boşla zarafatı, sen mene qulaq assan,
Üçqat da ucalarsan.
Sebastian. Men ha? Men axmaz suyam.
Antonio. Seni sel ederem men!
Sebastian.
Ele! Amma unutma,
Atamdan mene yalnız tenbellik qalıb miras.
Antonio.
Hele özün-özünü sen yaxşı tanımırsan.
Üreyinde arzu var, üzde gülürsen ona,
Kenar etdikce onu, o daha derinleşir.
Kimdir uğursuzların en birinci düşmeni?
Onların özlerinin tenbelliyi, qorxusu.
Sebastian.
İzah ele, görürem gözlerin parıldayır,
Yanaqların qızarıb. Çox vacib bir fikirle
Üreyin hamiledir, di tez ol, doğ bu fikri.
Antonio.
Yaxşı. Bu huşsuz senyor ki, onun özünü de
Çox tez unudacaqlar, dedi: guya Ferdinand
Batmayıb, xilas olub. Boş teselliye ne var?
İndi bu hemin senyor üzmür, yatır, elemi?
Elece de doğrudur şahzadenin ölümü.
Sebastian. He, onun xilasına ümid azdır, heç yoxdur.
Antonio.
Amma bu ümidsizlik sene böyük aiddir,
Bu naümidlik sene en gözel bir fürsetdir.
Xam xeyallar nedir ki, bele fürset yanında.
Eminsen ki, Ferdinand denizde telef olub?
Sebastian. Eminem!
Antonio.
Yaxşı, onda taxt-tac kime qalır
Kral vefat edende?
Sebastian. Qızına qalmalıdır.
<< 1 ... 13 14 [15] 16 17 ... 45 >>
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç