Antonio.
Tunisdeki qızına? Dünyanın o tayında?
Ona xeber çatınca beşikdeki körpeler
Saqqalmı qırxdırar. Onun üste az qala
Mehv olmuşuq hamımız.
Qurtardıq ki ölümden
Ona qul olaq yene?
Yox, ayrı mesele üçün
Tanrı bizi saxlayıb. Bütün olub keçenler
Bir növ başlanğıc imiş.
İndi elimizdedir Geleceyin açan.
Sebastian.
Nisye söhbetlerdir bu!
Amma yox, doğrudan da...
Tunisdeki kraliça
Klaribel çox uzaqdır
Neapoldan, çox uzaq.
Antonio.
Neapolla Tunisin arasındakı deniz
Deyir her damlasıyla: meni nece ölçecek,
Meni nece keçecek yetmek üçün
Tunisden Neapola Klaribel.
Tunisdedir, qoy qalsın
Ele orda kraliça.
Sense oyan, Sebastian.
Gör bir nece yatıblar, ele bil ki, ölübler;
Ne ferqi var onlarçün bu cür yuxu, ya ölüm?
Burda yatan kraldan daha layiqlisi var Neapolun taxtına.
Bu Qonzalodan yaxşı
Eyanlar da tapılar.
Men özüm sağsağan tek
Mırt vurmağı bilirem
Qonzalodan da artıq.
Ah, kaş ki, menim fikrim senin fikrin olaydı,
Seni ne qaldırardı onların bu yuxusu!
Anlayırsanmı meni?
Sebastian. Deyesen anlayıram.
Antonio. Söyle, fürseti fövte vereceksenmi indi?
Sebastian.
Yadıma düşür ki, sen qardaşını yıxaraq
Milan hersoqu oldun.
Antonio.
Beli, eledir, beli.
Hersoq libası mene evvelki geyimimden
Daha yaxşı yaraşır. Qardaşımın qulları
Taylanın idi menim, indi qullarımdırlar.
Sebastian. Belke de sen haqlısan...
Amma bes axı... vicdan..
Antonio.
Vicdan? Nedir ki, vicdan?
Ayaqda döyenekmi? Onda axsayaram ki...
Yox, vicdan - tanrım deyil.
Milanla aramızda iyirmi vicdan dura,
Hamısını tapdalaram, hamısını addayaram
Bulaq kimi, köz kimi.
Bax, torpağın üstünde
Yatıb senin qardaşın.
Yuxulumu, ölümü...
Bu torpağın tayıdır. Qoy men onu indice
Üçce qarış poladla ebedi yatızdırım.
Sen de qoca naqqalın işini bitirersen,
Yoxsa, el-ayağımıza dolaşacaqdır bizim.
<< 1 ... 14 15 [16] 17 18 ... 45 >>
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç