görek.
Gedirler.
ÜÇÜNCÜ PERDE
BİRİNCİ SEHNE
Prosperonun mağarasının qarşısında. Ferdinand gelir. Çiyninde odun şelesi var.
Ferdinand.
Bezen xoş bir eylence ağrı verir adama,
Bezen en ağır zehmet xoş sevincler getirir.
Bezen bele de olur: alçalıb ucalırsan
Sadece emeyinle çatıb ali meqsede.
Bu işimden bezerdim olmasaydı eger o.
O gözel, o nazenin ezabı, ölümü de
Dönderir xoş heyata, neşeye, seadete.
Atası daşürekli, qızı bele mehriban,
Atasının emriyle min dene bele şele
Daşımalıyam bura. Qızı baxır, ağlayır.
Qüsseyle tekrar edir: heç bele ağır işi
Bu cür oğlan görermi? Amma bu sözlerinden
Ağır işim de mene daha yüngül görünür.
M i r a n d a gelir, onlardan uzaqda dayanmış Prosperonu görmürler.
Miranda.
Yalvarıram, bu qeder özünüzü yormayın.
Kaş ildırım vuraydı bütün bu odunları,
Qurtaraydız bu işden. Bir az dincelin barı.
Bu odunlar yananda göz yaşı tökecekler,
Sizi yorduqlarından xecalet çekecekler.
Her halda dincelin bir. Atam elmle meşğuldur,
En azı üçce saat serbestsiniz siz tamam.
Ferdinand.
Efsus ki, gözel xanım, men gerek öz işimi
Qurtaram qürubacan.
Miranda.
Siz oturun bir yanda,
Men sizin yerinize işleyerem bir qeder.
Verin bura şeleni.
Ferdinand.
Yox, yox, merhemetli qız
Sınsa da belim menim, partlasa da damarlar,
Qıraqdan veyil-veyil baxa bileremmi men
Bele ağır zehmetin sizi alçaltmasına?
Miranda.
Bele zehmet elçatmaz ne meni, ne de sizi,
Menim asandır işim, men könüllü işlerem,
Siz mecbur edilirsiz! Prospero (kanarä).
Yaman tora düşmüsen, Yoxsa gelmezdin bura.
Miranda. Siz yaman yorulmusuz.
Ferdinand.
Yox, xanım, inanın ki, sizi gördüyüm anlar
Gecem de işıqlanır güneşli gündüz kimi.
Yalvarıram, deyin siz mene öz adınızı,
Dualarımda çekim!
Miranda.
Menim adım? Miranda! (Kenara)
Ah, ata, sözünüzden çıxdım, adımı deyib!
<< 1 ... 21 22 [23] 24 25 ... 45 >>
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç