açsam bu işlerden
Heç kes mene inanmaz. Desem çox mehribandır
Adanın sakinleri, benzemirler bizlere,
Onlar kimi hörmetcil - nadir adam tapılar?!
Bütün bunları desem, lağa qoyarlar meni. Prospero {kenara).
Düz deyirsen, sadiq dost, nadirdir yaxşı adam;
Burada, aranızda iblisden pisleri var.
Alonzo.
Heç özüme gelmirem; musiqi, reqs, hereket
Neçe cazibeliydi, üstündü yüz min sözden.
Prospero (kenara). Hele bu harasıdır. Tamaşa axırdadır!
Fransisko. Hamısı birden-bire yoxa çıxdılar ancaq.
Sebastian.
Ne qem, qalıb ki, burda getirdiyi yemekler.
Yamanca acmışıq biz (Alonzoya).
Belke dadasız? Alonzo. Yox, yox.
Qonzalo.
Siz neden çekinirsiz, söyleyin, hökmdarım?
İnanmazdım genclikde bir para söhbetlere;
Guya adamlar varmış - döşleri öküz döşü.
Ya ayrı növ adamlar - sinesinde başları.
Amma öz gözümüzle bunları ki biz gördük,
İndi bele sözlere inanıram, doğrusu.
Alonzo.
Ne ferqi var, doğrudan? Oturub yeyim men de,
Son yemeyim olsa da. Ne gözlerem heyatdan?
Qardaş, hersoq, gel bura. Nahar ele bizimle.
İldırım, şimşek.
Ariel Harpiya (qanadlı külek ilahesi) şeklinde peyda olur.
Qanadlarını masanın üstünde gerir, yemekler yox olur.
Ariel.
Üçünüz de canisiz. Dünyada her bir şeyin Sahibi olan tale denize emr etdi ki, Atsın sizi buraya, bu kimsesiz adaya. İnsanlarla qalmağa layiq deyilsiniz siz. Men indi deliliye sizi mehkum edirem.
Alonzo ve başqaları qılınclarını sıyırlar.
Zavallı serseriler! İntihar edenlerin Cesareti var sizde.
Men de, yoldaşlarım da Taleyin elçisiyik.
Sizin polad qılınclar Küleye, suya eger yetirerse bir xeter, Bizi de yaralayar.
Bizlere yoxdur zaval. Siz qılınclarınızı qaldıra da bilmezsiz.
Men bura gelmişem ki, sizlere xatırladam; Prosperonu Milandan qovdunuz siz bir zaman, Denizlere atdınız özünü ve qızını.
Felek, rehmdil felek, gec de olsa bir qeder, Sizden intiqam alır - Prosperonun qisasın! Feleyin
<< 1 ... 28 29 [30] 31 32 ... 45 >>
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç