Prospero.
İş bele getirdi ki,
Oyandı menim bextim. Tale düşmenlerimin
Yolunu bura saldı. Ulduzlara reml atıb
Gördüm fürsetdir, fürset. Eger bele fürseti
Elden versem nagahan, bir daha gülmez bextim.
Hele heç ne soruşma. İsteyirsen yat, dincel. Qoy yuxun şirin olsun. Heç bir vech ile daha Yuxunu gözlerinden qova bilmeyeceksen.
Miranda yatır.
Di tez gel, gözleyirem, tez gel, tez gel, Ariel! Sedaqetli xidmetçim, kömekçim, haradasan gel!
Ariel peyda olur.
Ariel.
Sene salamlar olsun, ey menim hökmdarım! Hazıram her buyruğa, her emrine hazıram! Dalğalaramı dalım, alovlardanmı keçim, Qıvrım buludlarınmı üstüne qalxıb uçum? Buyruq ele, yerine yetirsin Arielin!
Prospero. Fırtına istemişdim, yaratdınmı sen onu?
Ariel.
Nece buyurmuşdunsa, elece de eledim. Kral gemisi üste qaldırdım denizi men. Hamı qorxdu, sarsıldı, yere yıxıldı qaldı. Dehşet sepeleyirdim, göyerteye, içeri, Kayutlara, anbara, geminin her yerine. Alov olub yaxırdım dorları, yelkenleri. İldırımlardan qabaq çaxan şimşekler bele - Yupiter şimşekleri menden iti olmazdı. Şimşeyin çaxışından, sesden-küyden, tüstüden Ümmanın girdabında uçurdu Neptun özü. Üç daraqlı yabası titredikce Neptunun Çalxalandı dalğalar, dehşetden qalxdı erşe.
Prospero.
Çox gözel, bes denen bir, bütün bu hengamede iradesini toplayıb, möhkem duran oldumu?
Ariel.
Heç bir kes olmadı, yox. Qorxudan ağılları Çıxmışdı başlarından. Yaman vurnuxurdular. Matroslardan savayı, hamısı birce-birce Ağ köpüklü girdaba atdılar özlerini. Menim alışdırdığım yanğının alovundan Canlarını birteher xilas elemek üçün, Hamıdan evvel özün kralın oğlu atdı Saçları vahimeden biz-biz olmuş Ferdinand. Denize atılarken bağırırdı genc oğlan: "Cehennem boş qalıbdır, bu gün bütün şeytanlar Buraya yığışıblar".
Prospero.
Bele söyle! Bes sahil Çoxmu uzaqda idi?
Ariel. Xeyli vardı sahile.
Prospero. Hamısı qurtuldumu?
Ariel.
Hamısı
<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 45 >>
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç