hersoqu, qızı senin bu sözlerini Yalan çıxara biler. Amma hele vaxt deyil. İlk baxışdan eşq odu düşüb üreklerine, Ey zerif Arielim! Buna göre gerekdir Sene azadlıq verim! {Ferdinanda). Bir qulaq asın, senyor! Mene ele gelir ki, iddianız yanlışdır! Dediyiniz şexs deyil, başqa adamsınız siz!
Miranda.
Ah, neyçin menim atam, bu qeder sert davranır?! Qarşımdakı bu oğlan dünyada tanıdığım Üçüncü bir insandır. Amma ki, üreyimi Titreden ilk adamdır. Teki yumşala atam!
Ferdinand.
Qelbini sen heç kese vermemisense, gözel, Men seni Neapolun kraliçası ederem.
Prospero.
Bir az asta ye, senyor, (kenara)
Yamanca vurulublar
Onlar biri-birine. Lazımdır ki, sedd olsun
Onların sevgisine. Yoxsa eşq ucuzlaşar.
(Ferdinand)
Men seni tanımışam, bize yalan satırsan,
Gizlin gelmisen bura adanı zebt etmeye.
Ferdinand. Yox, yox, and içirem ki, esla ele deyildir.
Miranda.
Bele gözel mebedde pis fikir yuva qurmaz.
Yoxsa yaxşı fikirler harada mesken tapar?
Prospero (Ferdinanda).
Gedek! (Mirandaya).
Bu yalançıya qehmer çıxma, qızım, sen!
(Ferdinanda).
Gel gedek, qollarını zencirleyim gerek men!
İçmeyin - deniz suyu, yemeyin - quru qoza;
Bunlarla dolanarsan! Di haydı. terpen görüm!
Ferdinand.
Meğlub
elemeyince reqibim meni, heç vaxt
Men bele tehqirleri udub, döze bilmerem!
(Qılıncını sıyırır, amma tilsimlenib qalır,
donub yerinden terpene bilmir).
Miranda.
Ay ata, bele sınaq, axı neye gerekdir?! Görürsen o qoçaqdır, necibdir, xoş qılıqdır.
Prospero.
Nece? Builki serçe bildirkini öyredir?
(Ferdinanda)
Xain! Tez ol qılıncı sal qınına! Tez görüm!
Üstüme qılınc çekib, endirmeye qorxursan!
Qılıncmı at yere, yoxsa bu ağacımla
Elinden salaram men.
Miranda.
Ay ata, yalvarıram...
Prospero. Çekil gözümden, çekil!
Miranda. İnsaf ele, men özüm zamin oluram ona.
Prospero.
Susmasan, hirsim menim qatı qezeb olacaq.
Nece! Fırıldaqçım müdafie
<< 1 ... 8 9 [10] 11 12 ... 45 >>
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç