Beatriçenin fikridir ve onun zeherli dili bunu hamının fikri kimi qeleme verir. Olsun, çox keçmez Beatriçe görer ki, men intiqam almağı bacarıram!
Don Pedro gelir.
Don Pedro. Senyor, bilmirsiniz qraf haradadır? Siz onu görmemisiniz ki?
Benedıkt. Doğrusunu deyim ki, hörmetli cenab, men müeyyen derecede şayie xanımın rolunu oynayırdım: Men qrafa burda rast geldim. O, meşelerde sahibsiz qalmış gözetçi koması kimi qüsseli idi.
Men ona dedim ki – hem de ele bilirem ki, heqiqeti demişem - hör-metli siz cenabları genc xanımın reğbetini qazana bilmisiniz. Men onu birinci söyüd ağacına qeder ötürmek istedim. Qesdim bu idi ki, nakam mehebbetine matem elameti olaraq çiçeklerden ona çeleng düzeldim, ya da bir deste yaş söyüd çubuğu qırım. Axı o, ağıllı-başlı köteklenmeye layiqdir.
Don Pedro. Köteklenmeye?! Hansı günahına göre?! Benedikt. O günahına göre ki, mektebli uşaq kimi sadelövh ve axmaq iş görüb: tesadüfen tapdığı quş yuvasını sevindiyinden yoldaşına gösterib, yoldaşı ise yuvanı oğurlamışdır.
Don Pedro. Seti insana inanmağı günah sayırsan? Günah yuvanı oğurlamaqdır.
Benedikt. Her halda bir deste söyüd çubuğu ve bir çeleng lazım olacaq: çeleng onun özüne, çubuqlar ise size. Çünki, menim anladığıma göre, yuvanı oğurlayan sizsiniz.
Don Pedro. Ele ki, quşcuğaza oxumaq öyretdim, men onu öz sahibine qaytaracağam.
Benedikt. O zaman quşcuğaz siz çalan havanı oxusa, onda men deyerem ki, siz namuslu adamsınız.
Don Pedro. Bura baxın, Benedikt, Beatriçe sizden çox acıqlıdır. Maskarad zamanı reqs etdiyi adam xeber verib ki, siz onun dalınca çox pis danışmısınız.
Benedikt. Kaş siz Beatriçenin menimle reftarını göreydiniz! O cür reftara kötük bele dözmezdi! Birce yaşıl yarpağı olan palıd ağacı da susmazdı! Neinki men özüm, hetta üzümdeki maska da az qala dile gelib onunla söyüşecekdi. Meni tanımadığından dişinin dibinden çıxanı dalımca dedi: Guya men "Prins telxeyiyem", bahar daşqınlarında sökülüb dağılmış çirkli-palçıqlı kend yolundan da pisem ve
<< 1 ... 16 17 [18] 19 20 ... 74 >>
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç