Beatriçe. Yox... Belke, bir dost kimi... Bir teşekkür olaraq... Leonato. Boş-boş danışma! And iç. Sevirsen Benedikti. Klavdio. Men yene and içirem. Benedikt sevir onu... Sevginin sübutu da budur - bir deste kağız. Hele çolaq sonet de tapılıb... B e n e d i k t. Ağlımın mehsuludur - o qızın şerefine. Qero.
Bu da başqa kağızdır. Beatriçenin xetti.
Benedikte mehebbet izhar olunur burda...
Benedikt. Eceb möcüzelerdir. Bizim öz ellerimiz öz üreyimizin ziddine şahidlik eleyir. Olsun, elacım yoxdur, seni alıram. Gündüzün işığına and içirem ki, seninle ancaq rehmim geldiyine göre evlenirem...
Beatriçe. Size yox deye bilmirem. İşığa and içirem ki, ancaq sizin heyatınızı xilas edeceyem, möhkem inam meni güzeşte getmeye mecbur edir.
Benedikt. Dayan! Bu saat senin dodaqlarını bağlayacağam... (Onu öpür).
Don Pedro. Evli Benedikt özünü nece hiss edir?
Benedikt. Prins, menim cavabım beledir. İti ağıllı adamlardan lap böyük bir deste yığılıb gelse de, men öz istediyimden dönmerem. Belke, siz ele güman edirsiniz ki, her hansı bir hecv ve ya epiqram meni qorxuda biler? Keskin söz heyatda bir iz buraxmış olsaydı, biz hamımız lekeli görünerdik. Uzun sözün qısası. Men ki evlenmeyi qerara almışam. Bütün dünya bunun eleyhine olsa da, mütleq evleneceyem. Evveller dediyim sözleri lağa qoymağın da heç bir menası yox-dur: insan deyişen mexluqdur, vessalam. Klavdio, sene geldikde ise, demeliyem ki, men seni qılıncdan keçirmek isteyirdim. Lakin sen indi mene qohumsayaq bir şey olmusan. Buna göre de deyirem, sağ-salamat yaşa ve menim baldızımı ağıllı-başlı sev.
Klavdi o. Men ise bu fikirde idim ki, sen Beatriçe ile evlenmek-den boyun qaçıracaqsan. Ele etseydin, pis olacaqdı. İkibaşlı oyunlarına göre men senin
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç