Iyirmi dörd yaşlı genc universitet telebesi aydın bir yay gününde Sürixe geden sernişin qatarını gözleyirdi. Telebe hedden artıq kök idi ve sanki her hansı bir tehlükeden qoruna bilmek üçün bu köklüyünün arxasında perde dalında gizlenen kimi gezirdi. Optik eyneyin üstünden gün eyneyi de taxmışdı, siqaret (Ormond Brasil 10) çekir, qulaqlarına yaş pambıq tıxayırdı. Hele de öz valideynlerinden asılı olan ve universitetlerden birinde müemmalı tedqiqatla meşğul olan bu genc bir bazar günü günorta iki saat yol gedecek qatara mindi. Qatarın yola düşmesi 17.50, çatması 19.27. Genc doğma şeherciyini terk etdiyi gün güneş buludsuz semada işıq saçırdı. Qatar Alp ve Yura dağlarının arasından, menzereli kendlerden ve balaca şaherciklerden, çayların yanından ötüb keçir ve yola düşenden iyirmi deqiqe sonra Burqorfu keçen kimi derhal sonra tunele girirdi. Gücle ağzınacan dolmuş qatara minen telebe öz yerine keçmeye çalışarken etrafdakıların narazılıqlarını hiss edirdi. Sernişinler bir-birlerine söykenerek çox sıx oturmuşdular. Yeqin ki, yalnız birinci dereceli vaqonda rahat nefes alamq olardı . Genc telebelerin, ailelilerin, yeni evlenenlerin arasından keçerken qatar onu o teref-bu terefe atırdı. Nehayet öz yerine çatanda genc bir xeyli teeccüblendi, bele şey çox nadir hallarda olurdu, bütöv bir skamya tek onun üçün boş idi. Qarşısında ondan da kök olan öz ile şahmat oynayan bir kişi oturmuşdu. Dehlizdeki oturacağın küncünde küren saçlı bir qız roman oxuyurdu. Genc pencerenin yanında eyleşerek “Ormand Brasil 10” siqaret qutusunu çıxardığı an qatar tunele girdi. Artıq bir ile yaxın idi ki, telebe demek olar her şenbe ve bazar bu tunelden keçirdi ve düzüne qalsa heç bir defe de ona fikir vermemişdi. Bezen tunele baxmaq istemişdi, amma her defe fikre dalıb qısa qaranlığa qerq olmanı unutmuşdu. Bu defe ise o, tunel haqqında ümumiyyetle fikirleşmemişdi, hetta gün eyneyini bele çıxarmamışdı. Güneş var gücü ile işıq saçırdı, pencereden görünen menzere qızılı renge çalırdı: qayalar ve
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç