ne baş verdiyini izah ede bilmerem. Lakin özünüz fikirleşin, xahiş edirem: biz relslerin üzeri ile hereket edirik, tunel hardasa bitmelidir. Nezere alsaq ki, tunel hele de davam edir, demek ki, nese olub”. Reis siqareti hele de ağzında saxlamışdı, lakin çıkmirdi. Sakit, eyni zamanda aydın, leyaqetle, eminlikle ele danışırdı ki, sözlerini anlamaq çetin olmurdu, baxmayaraq ki, yük vaqonundakı ses daha güclü idi. “Men qatarı saxlamağınızı xahiş edirem, - telebe sebrle cavab verdi, - sizin dediklerinizden heç ne anlamadım. Eger tunelde her şey qaydasında deyise ve siz bunu izah ede bilmirsinizse, qatarı saxlamağa borclusunuz”. “Qatarı saxlamaq?!- reis astaca tekrar etdi- bu haqda men de fikirleşmişem ( bu arada o, defteri bağladı, ilgecden asılan qırmızı çantasına qoydu ve siqaretini yandırdı). “Onda gerek eylecin desteyini dartasan, - deye telebe dillendi ve desteye doğru uzanaraq onu çekmeye çalışdı. Bu zaman sendeleyerek o biri terefe yıxıldı. Vaqonun şüşesine deydi. Uşaq arabası, çamadanların üstüne yıxıldı. Reis qeribe bir şekilde sendeleyerek yük vaqonunun içerisinden keçdi. “Biz aşağıya gedirik” – deyerek telebenin yanındakı şüşeye söykendi. Lakin gözlenildiyi kimi vaqonların bir-birine toqquşmaları baş vermedi. Bir anlığa ona ele geldi ki, qatar dayanıb, vaqonların yanından ise ötüb keçen tuneldir. Yük hissesinin sonundakı qapı aralandı. Vaqon restoranın güclü işığında insanlar yeyib-içir, söhbet edirdiler. Qapı yeniden bağlandı. “Lakomative gedek”, - reis dillendi ve telebeye ele geldi ki, reis ona qeribe bir tehdidle baxdı. Sonra yeniden qapını açdı. Lakin güclü hava aaxını onu yeniden divara çırpdı. Her iksi eyni zamanda yük vaqonunun qeribe şekilde titremesini hiss etdi. “Biz maşına çatmalıyıq! –qatar reisi telebenin qulağına qışqıraraq qapının arxasında itdi. Demir sürahilerden yapışaraq vaqonun açıq meydançasına çıxdı. Dehşetli külek onu arxaya iteleyirdi, tunelin qorxunc yaxınlığını görmemek üçün tunele baxmamağa çalışırdı. Teketlerin titremesini ve
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç