nankorluğumadır...Ve ele terzde de irad tutursan ki, guya bunun günahı yalnız mendedir, guya sükanı başqa semte dönderseydim, her şey de başqa cür olardı, senin burda zerre geder de günahın yox imiş, mene qarşı hemişe yaxşı olubsan...
Senin düşüncelerinin yalnız birce terefile razılaşıram ki, - çünki men özüm de ele fikirleşirem - bizim yadlaşmağımızda senin zerre qeder de günahın yoxdur. Ancaq, eyni zamanda, men de günahkar deyilem. O vaxt seni buna inandıra bilseydim, belke de her şey başqa cür olardı. Yox, yeni bir heyata başlaya bilmezdik, çünki bunun üçün ikimizin de yaşı keçmişdi, ancaq yene de, bir növ, sülh şeraitinde yaşaya bilerdik, senin o ebedi iradların qurtarmasa da, bir az yumşalardı...
Qeribedir ki, bezen menim ne demek istediyimi evvelceden duyursan. Meselen, bu yaxınlarda mene dedin: “Başqa atalar kimi üzde göstermesem de, seni hemişe çox istemişem ve bunu de ona göre bele elemişem ki, özümü yalandan başqa cür göstere bilmirem.” Ümumiyyetle götürende, mene münasibetin heç vaxt pis olmayıb, ata, ancaq başqaları haqqında dediklerinle razılaşmıram. Düz deyirsen, sen özünü başqa cür göstere bilmirsen, amma yalnız buna göre “başqa atalar özlerini üzde başqa cür aparırlar” demeyin ya xalis inadkarlıqdır, ya da - mence bu daha düzdür - bizim aramızdakı soyuq münasibetin bürüncekli ifadesidir ve bele münasibeti, günahsız da olsan, sen yaratmısan. Eger sen de bele düşünürsense, demeli, ikimiz de eyni fikirdeyik.
Elbette, bununla heç de demek istemirem ki, men bu gün neceyemse, tekce senin tesirinle olmuşam. Onda cox şişirtmiş olardım (herçend men bele şişirtmeye bir az meylliyem). Lap ele de ola bilerdi ki, senin tesirinden kenarda serbest böyüyer, ancaq sen isteyen kimi olmazdım. Yeqin ki yene de çelimsiz, qorxaq, qetiyyetsiz, sakit olardım ve ne Robert Kafkaya[2], ne de Karl Hermana[3] oxşayardım, her halda indiki kimi deyil, tamam başqa adam olardım, onda da bir-birimizi çox yaxşı başa düşerdik. Sen menim ya dostum, ya şefim, ya emim, ya
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç