etmişdi, gah açarlardan, gah otaqdan,gah da dolabdan danışmışdı, ele buna göre de oğlan indi ona xeyirxah bir adam kimi deyil, baş tovlayan kimi baxır. Qızlar ise her şeyi o deqiqe başa düşübler, ireli soxulurlar, ellerini açara teref uzadırlar.
- Bir aman verin! – deyen Blumfeldin hamıya acığı tutur. Vaxt keçir, burda çox qala bilmez. Heç olmasa, qulluqçu deyeydi ki, onu başa düşüb, oğlu üçün dediklerinin hamısını eleyecek. Ancaq bunun evezinde hele de qapının ağzında dayanıb, ağır eşiden adamlara xas bir eda ile gülümseyir ve belke de ele bilir ki, Blumfeld onun oğluna valeh olub, ondan vurma cedvelini soruşur. Axı Blumfeld zirzemiye geden pillekenle aşağı düşüb onun qulağına qışqıra bilmez ki, oğlu Allah eşqine onun canını toplardan qurtarsın. Onsuz da gücle özünü mecbur edib paltar dolabının açarını bütün günü bu aileye etibar etmek qerarına gelmişdi. Oğlanı özü ile yuxarı aparıb topları ona vermek evezine burda açarı teklif etmesi de özüne göre deyil. Axı bele de olmazdı ki, oğlanı yuxarı aparıb topları bağışlasın, sonra da elinden alsın, çünki onlar Blumfeldden el çekmeyib arxasınca düşecekler.
- Yene başa düşmedin? – Blumfeld az qala kederle bir de soruşur, uşağın hele de gözünü döydüyünü görüb, tezeden başladığı izahatını yarımçıq kesir. Bu cür baxışların qarşısında heç elemek olmaz! Bunlar adamı azdırardılar, onlardan yağan menasız boşluğu ağılla doldurmaq üçün lazım olduğundan çox danışardın...
-Biz topları getirib ona vererik! – deye qızlar qışqırışırlar. Onlar bicdirler, başa düşdüler ki, topları yalnız oğlanın vasitesile ele keçirmek olar, eyni zamanda da hemin vasiteçiliyi özleri yaratmalıdır. Dalandarın evinde saat zeng çalır, Blumfeldi telesmeye sesleyir.
- Onda açarı alın, - deyir Blumfeld. Ancaq açarı özü vermeye macal tapmır, qızlar onu dartıb elinden alırlar. Açarı oğlana vermiş olsaydı, tam arxayın gede bilerdi.
- Otağın açarını qulluqçudan alarsınız, - Blumfeld elave edir, - topları götürenden
<< 1 ... 13 14 [15] 16 17 ... 24 >>
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç