diqqetini celb edir. Qeribe, şappıltıya oxşayan bir sesdir, özü de çox canlı, ahengdardır. Blumfeld indice it barede düşündüyü üçün bu ses ona dalbadal döşemeye deyen pence sesini xatırlatdı. Yox, pence şappıldamır, pence sesi deyil. Telesik qapını açır, işığın düymesini burur. Yox, bele şeyi heç gözlemirdi: bu ki lap sehribazlıq idi! İki sellüloid top parketin üstünde atılıb-düşür! Biri döşemeye çatanda o biri göyde olur ve yorulmadan belece oynaşırlar. Blumfeld bir defe gimnaziyada o meşhur elektrik tecrübesi zamanı balaca küreciklerin bele hoppanışdığını görmüşdü, ancaq bunlar nisbeten iri toplardır, otaqda hoppanışırlar ve heç bir elektrik tecrübesi aparılmır. Blumfeld onları yaxşı görmek üçün aşağı eyelir. Adi toplar olduğuna şübhe yeri qalmır, yeqin ki heresinin de içinde bir neçe balacası var ve şappıldayan da ele onlardır. Blumfeld elini havada o yan-bu yana gezdirir ki, belke sapla asılıblar. Yox, özleri hereket edir! Heyf ki Blumfeld uşaq deyil, yoxsa bele toplar onun üçün gözel bir sürpriz olardı, halbuki indi bütün bunların hamısı ona pis tesir edir. Axı, heç kesin diqqetini celb etmeden subay yaşamağın özü de o qeder menasız deyil, indi de kimse - ferqi yoxdur, kim olur olsun – bu sirrden agah olub ve ona bele gülmeli toplar günderib.
Toplardan birini tutmaq isteyir, ancaq ikisi de ondan aralanır, Blumfeldi arxalarınca bütün otağı dolandırırlar. Fikirleşir ki, bu topların arxasınca qaçmaq sefehlikdir, ona göre de dayanır ve görür ki, daha arxalarınca qaçmadığı üçün toplar bayaqkı yerlerinde dayanırlar. “Ancaq, her halda, men onları tutacam”,- deye üreyinden keçiren Blumfeld tezeden onlara teref cumur. Toplar da yene qaçmağa başlayırlar ve Blumfeld ayaqlarını aralayaraq onları evin küncündeki çamadana teref sıxışdırır, nehayet birini tuta bilir. Balaca, soyuq bir topdur ve onun elinde fırlanır, hiss olunur ki, sürüşüb düşmeye çalışır. O biri top sanki dostunun dara düşdüyünü hiss ederek bayaqkından da hündüre tullanır, Blumfeldin eline
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç