gabağına qatıb otaqda ordan-ora, burdan-bura qovur, axırda da dişine salır... Ola bilsin ki, Blumfeld lap yaxınlarda özüne bir it alsın...
Ancaq toplar helelik Blumfeldden qorxmalıdırlar ve onun da indi onları partlatmaq hevesi yoxdur, kim bilir, belke de buna qetiyyeti çatmır. Axşamlar işden yorğun qayıdır ve indi ona sakitlik çox lazım olduğu bir vaxtda bele hengame ile üzleşir. Yenice hiss edir ki, doğrudan da çox yorulub.Topları partlatmağına mütleq partladacaq, özü de lap tezlikle, ancaq indi onlara toxunmayacaq, bunu yeqin sabah edecek. Bütün bunların hamısına evvelceden düşünülmemiş bir olay kimi baxsan görersen ki, toplar ozlerini kifayet qeder “tevazökar” aprırlar. Meselen, isteseler herden hoppana-hoppana ireli çıxardılar, özlerini gösterib tezeden yerlerine qayıdardılar, ya da xalça sesi udduğuna göre bir az da hündüre tullanıb şappıltı ile stola deyerdiler. Ancaq bunların heç birini elemirler, Blumfeldi boş yere özünden çıxarmırlar, hiss olunur ki, yalnız vacib olan hereketleri elemekle kifayetlenirler.
Yeri gelmişken, ele bu vacib hereketler Blumfeldi stola yaxın gelmeye qoymur. Orda bir neçe deqiqe oturan kimi yatmağa getmek isteyir. Bunun bir sebebi de ondadır ki, qelyan çeke bilmir, çünki kibrit tumbanın üstünde qalıb. Gerek gedib kibriti götüreydi ve eger tumbanın yanına gedirdise, demeli , orda qalması daha yaxşı olardı ve uzanıb yatardı. Hemin anda, ağlına gribe bir fikir de gelir: yeni fikirleşir ki, toplar da kor-korane şekilde onun arxasınca düşecekler, çarpayının üstüne tullanacaqlar ve Blumfeld de uzananda, ister-istemez, onları ezmeli olacaq. Onun fikrince ezilmiş topun qalıqları tullana bilmezdi. Axı, qeyri-adi şeylerin özü de bütöv olmalı idi. Top bütöv olanda onsuz da tullanır, lap ara vere-vere de olsa tullanır, ancaq cırılandan sonra qalıqları heç vaxt tullana bilmez ve demeli, indi de tullanmayacaqlar.
Bu fikir sanki onu şuxlaşdırır, “Haydı, getdik!” – deye ayağa durur, toplar da arxasınca topuq çala-çala
<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 ... 24 >>
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç