donmuş olsa da, Şmar od tutub yanır...
Veze küçelerin kesişdiyi yerde dayanır, ancaq çeliyinin ucu artıq yaşadığı küçededir. Birce anın hökmüne bax! Gah tünd mavi, gah da qızılı renge çalan sema onu sehrleyib. Heç neden xebersiz, bu semaya tamaşa edir, eli ile bir az geri qaçmış şlyapasnın altındakı saçlarını sığallayır. Semada heç ne yerinden qopmur, heç ne bir-birine deymir ki, Veze irelide onu ne gözledeyini duysun, her şey öz müemmalı, elçatmaz yerindce qalır. Eslinde, bele de olmalıdır ve Veze yoluna davam edir, Şmarın bıçağına teref gedir.
- Veze! – deye qışqıran Şmar ayaqlarının ucuna qalxır, qolunu lap yuxarı qaldıraraq bıçağı zerble endirir. – Veze! Yuliya seni nahaq gözleyir!
Ve bıçağı bir defe sağdan, bir defe de soldan onun boğazına çekir, üçüncüdese qarnına yeridir. Vezeden qeribe bir ses çıxır, ele bil su siçovulunu ortadan iki bölürsen!
- Vessalam! - deye Şmar bıçağı - qana belenmiş ağır yükü o biri küçeye tolazladı. – Bu da susadığım qan! Bu da başgasının qanını görüb yüngülleşmek, pervazlanmaq! Veze, sen ey gecequşu dostum, pive yoldaşım, indi bu qaranlıq küçede eriyib yox olursan! Sen niye içine qan doldurulmuş bir tuluq olmadın ki, men çıxıb üstünde oturanda, partlayıb biryolluq yoxa çıxaydın! Bütün arzular yerine yetmir, bütün şirin yuxular da çin olmur! İndi senin o ağır cemdeyin yerde qalıb, heç ayaqlanmağa da deymir! Axı bu lal sualınla ne demek isteyirsen?
Başdan ayağa zeher tuluğu olan Pallas artıq ikitaylı giriş qapısının ağzında dayanıb:
- Şmar! Şmar! Hamısını gördüm! Heç ne gözümden yayınmadı!
Pallasla Şmar sınayıcı nezerlele bir-birine baxırlar. Pallas gördüklerinden razı qalmışdı, Şmar ise ne edeceyini bilmirdi.
Frau Veze qorxu içinde küçedeki adamlara qoşulub oraya qaçır. Xez paltosunun yaxası açılır, özünü Vezenin üstüne atır. İndi yalnız onun gece köyneyine bürünmüş bedeni Vezenindir, meremer sinedaşı kimi er-arvadın üstüne çekilmiş xez palto ise qıraqdan baxanların idi.
Üreyi bulanan
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç