qonşu otaqda danışılanların hamısı eşidilerdi. Müşterilerimin adını telofonda çekmeyi çoxdan yadırğamışam. Ancaq bezi seciyyevi sözlerden, qaçılmaz ifadelerden hemin adamın adını bilmek üçün o qeder de hiyleger olmaq lazım deyil. Bezen o qeder narahat oluram ki, destek de qulağumda barmaqlarımın ucunda yerimdece reqs etmeye başlayıram, ancaq yene de sirlerimi gizlede bilmirem.
Elbette, buna göre işle elaqedar her hansı bir qerar çıxarmaq lazım gelende, inamsız oluram, sesim titremeye başlayır. Göresen men telofonla danışanda Harras ne edir? Eger çox şişirtmek istesem – bezen heqiqeti üze çıxarmaq üçün tez-tez şişirtmek lazım gelir – bele deyerdim: Harrasa telefon lazım deyil. Ele menimkinden istifade edir. Divanını divara yaxın çekib qulaq asır, men ise, eksine, telofon seslenen kimi onun yanına qaçmalı oluram, müşterilerin istediklerine qulaq asıram, çox vacib qerarlar çıxarıram, onları güc-bela ile yola getirirem ve bütün bunları eleye-eleye, eyni zamanda da ister-istemez, divardan Harrasa melumatlar ötürürem.
Belke de söhbete heç axıra kimi qulaq asmır, meselenin mahiyyetini başa düşen kimi ayağa durur, adeti üzre qaça-qaça şehere üz goyur ve belke de men heç desteyi yerine asmamış, şeherde menim eleyhime iş aparmağa başlayır...
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç