R.M Remark
(Avstriya)


ZEFER TAĞI


Alman dilinden tercüme edeni:

Vilayet Hacıyev

I

Qadın düz Ravikin üstüne gelirdi. O, iri addımlarla yeriyir ve qeribe terzde sendeleyirdi. Ravik onu lap çatanda gördü. Gördü ki, rengi avazıyıb, almacıq sümükleri çıxıb, gözleri az qalır hedeqesinden çıxsın. İfadesiz üzünde qeribe bir mechulluq var idi. Adama ele gelirdi ki, orada heç bir heyat elameti yoxdur ve gözlerindeki ümidsiz parıltı Raviki ister-istemez dayanmağa mecbur etdi.
Qadın ele yaxından keçirdi ki, az qalırdı, ona toxunsun. Elini uzadıb qadının qolundan yapışdı. Qadın sendeledi, Ravik tutmamış olsaydı, yıxılardı. Qolundan möhkem yapışmışdı...
– Hara bele?
Qadın gözlerini döydü, pıçıldadı:
– Buraxın.
Ravik dinmedi. Hele de onun buraxmamışdı.
– Buraxın deyirem! Bu ne demekdir? – dodaqları gücle terpenirdi.
Ravike ele geldi ki, qadın onu heç görmür. Gözlerini ona dikerek, harayasa uzaqlara baxır. Sanki, nese ayaqlarını qandallamışdı, etirazı da ele buna idi:
– Buraxın deyirem meni!
Ravik gördü ki, o, küçe qadını deyil. Heç serxoşa da oxşamır. Eli boşaldı. Qadın isteseydi, asanca elinden çıxardı. Ancaq o, bunu hiss elemedi. Ravik bir az da gözledi.
– Doğrudan, gecenin bu vaxtında, özü de Parisde hara gedirsiniz? – deyib qadının qolunu tamam buraxdı.
Qadın susurdu. Terpenmek isetmirdi. Ele bil, onu bir defe dayandırdıqları üçün yeriye bilmirdi. Ravik körpünün sürahisine söykendi. Göz-göz olmuş nem daşlar ellerini üşütdü.
– Belke, ora? – Başı ile aşağını, tutqun parıltılı Sena çayının «de Alma» körpüsünün kölgesine çırpıldığı yeri gösterdi. Qadın cavab vermedi.
Ravik dedi:
– Hele çox tezdir, çox tezdir. Özü de noyabrın bu soyuğunda...
O, bir qutu siqaret çıxarıb, ciblerinde kibrit axtardı. Tapanda gördü ki, qutuda ikice denesi qalıb ve onu çay terefden esen külekden qorumaq üçün aşağı eyildi.
– Birini de mene verin, – qadın gücle eşidilecek sesle dillendi.
Ravik dikelib, qutunu ona gösterdi:
– Elcezairdir, – dedi, – qara tenbekidir.

[1] 2 3 ... 402 >>