acıqlandı. – Emellisini getirin. Ya da dayanın, ele bil, elinizi dişleyecek. Özüm gederem.
– Bilmirem, cenab doktor Veber, – Ejeni tikanlı-tikanlı dillendi, – hemişe müsyö Raviki görende, siz...
– Yaxşı, qurtarın! – Veber onun sözünü keserek, konyak süzdü. –Götürün, Ravik. He, ne dedi?
– Heç ne soruşmur. Ne deyirsen de, inanır.
– Gördünüz?! – Veber sevinc hissi ile dillendi. – Men o vaxt dedim axı!
– Kömek eleye bilmediyiniz xeste heç size teşekkür edib, Veber?
– O qeder...
– Ne deseniz, inanıb?
– Elbette...
– Bes siz onda özünüzü nece hiss etmisiniz?
– Yüngülleşmişem. – Veber teeccüblendi. – Emelli-başlı yüngülleşmişem.
– Menimse üreyim bulanır. Ele bil, fırıldaq iş tutmuşam.
Veber gülüb, şüşeni yerine qoydu.
– Üreyim bulanır...– Ravik tekrar eledi.
– Birinci defedir sizde bele insani hiss görürem. – Ejeni dillendi. – Ancaq demek terziniz yene heminki kimidir.
– Ejeni, siz herden ixtiraçı deyil, tibb bacısı olduğunuzu unudursunuz...–deyib Veber Ravike teref döndü: – Demek, her şey qaydasındadır?!
– Helelik eledir.
– Bele yaxşıdır. Bu gün seher-seher tibb bacısına deyirmiş ki, xestexanadan çıxan kimi İtaliyaya gedecek. Bizim de canımız qurtarar. – Veber ellerini ovuşdurdu.
– Qoy oradakı hekimler derdine qalsın. İstemirem, burada ölen olsun. Adamın ad-sanına leke gelir.
Ravik Lüsyeni qanına beleyen mamaçanın zengini basdı. Xeyli keçenden sonra qapını qarayanız bir kişi açdı. Raviki görende qapını buraxmadı.
– Ne isteyirsiniz? – deye xırıltılı sesle soruşdu.
– Madam Buşe lazımdır.
– İşi var.
– Eybi yoxdur, ne qeder olsa, gözleyerem.
Kişi qapını bağlamaq istedi.
– Burada gözlemek olmazsa, on beş deqiqeden sonra gelerem. Ancaq onda tek olmayacaqam. Ele adamla geleçeyem ki, mütleq çıxası olacaq.
Kişi diqqetle ona baxdı:
– Bu ne demekdir? Size ne lazımdır?
– İndice dedim ki, mene madam Buşe lazımdır.
Kişi neyise götür-qoy eledi, sonra:
– Gözleyin, – deyib, qapını örtdü.
Ravik qehveyi rengli sınıq-salxaq qapıya, ondan asılmış teneke poçt

<< 1 ... 99 100 [101] 102 103 ... 402 >>