dinmedi, gözledi görsün daha ne deyecek.
– Ziyan elemez... Hemişe yox... bezi hallarda...– Quşlara şırvanan pişik kimi onun ağzı sulandı. – Herden yağlı müşteriler düşür. Söz yox ki, haqqını evvelceden verir... Onda arxayınçılıq olar... Polis meselesine de söz ola bilmez. Mene ele gelir, müfte yerden bir neçe yüz frank qazanmaq size ziyan elemez...–elini onun çiynine qoydu. – Sizin kimi yaraşıqlı kişiye lazım olar...– O bic-bic gülümseyerek elini şüşeye uzatdı. – He, ne deyirsiniz?
– Teşekkür edirem, – deye Ravik şüşeni alıb yerine qoydu. Çox ela konyak idi, onu tutmuşdu. Şüşenin üstüne fabrik etiketi vurulmamışdı. Demek, kiminse şexsi zirzemisinden idi. – Qaldı o biri meselelere, fikirleşerem. Yene geleceyem. Çox böyük memnuniyyetle istifade etdiyiniz aletlere baxardım. Lazım gelse, meslehet de vererdim.
– Gelen defe men aletleri göstererem, siz de senedlerinizi. Etibar etibara bağlıdır.
– Siz, her halda, mene etibar elediniz.
– Zerre qeder de! – Buşe gülümsedi. – Sadece olaraq, teklif eledim, istediyim vaxt da imtina ede bilerem. Ne qeder yaxşı danışsanız da, fransız olmadığınız bilinir. Heç görkeminiz de oxşamır. Yeqin, gelmesiniz...– O, yene irişdi, soyuq nezerlerle Raviki süzdü. – Size heç kim inanmazdı, deyerdiler ki, fransız diplomunu göster. O da yoxunuzdur... Bayırda oturan polis işçisidir. İsteyirsiniz, meni satın. Ancaq elemezsiniz! Teklifim barede ise düşünün. Adınızı, ünvanınızı mene vermezsiniz, ele deyilmi?
– Xeyr! – Ravik bildi ki, uduzub.
– Bele de düşünürdüm. – Buşe indi, doğrudan da, yeyib sinire bilmeyen bedheybet pişiye oxşayırdı. – Helelik, müsyö. Teklifim barede düşünün. Men çoxdan gelme bir hekimle elaqe yaratmaq isteyirdim...
Ravik gülümsedi. Bunun sebebini bilirdi: gelme hekimi büsbütün ele almaq asandı. Bir şey olsa da, günahkar o idi...
– Fikirleşerem, – dedi, – helelik, madam.
Qaranlıq dehlizden keçende hansı qapıdansa zarıltı eşitdi. Başa düşdü ki, otaqların biri palata kimi düzeldilib, çarpayılar qoyulub. Qadınlar

<< 1 ... 104 105 [106] 107 108 ... 402 >>