qefil kövreklik de onun hesretindedir...
Durub xalatını geydi, pencerenin qabağında oturdu. Zerif yunun herareti canına yayıldı. Xalat köhne idi, çoxdan özü ile gezdirirdi. Didergin düşdüyü vaxtlardan ondaca yatmışdı. İspaniyanın şaxtalı gecelerinde xestexanadan yorğun-arğın baraka qayıdanda onun istisine qızınmışdı. Gözlerinden seksen yaşlı qarıya oxşayan on iki yaşlı Xuana Madridin bombardman edilmiş mehmanxanasında onun arasındaca can vermiş, ne vaxtsa bele bir yumşaq yundan don geymek, anasını gözlerinin qabağında nece zorladıqlarını, atasını ölünceye qeder tapdalayıb ezişdirdiklerini biryolluq unutmaq arzusu gözünde qalmışdı...
Geri döndü: otaq, çamadanlar, bir-iki başqa şey, bir qucaq köhnelmiş, oxumaqdan didik-didik olmuş kitab... Kişiye yaşamaq üçün çox şey lazım olmur. Bele qarmaqarışıq zemanede çox şeye öyreşmek yaxşı deyil. Ya atıb gedirsen, ya da özünle aparmalı olursan. Getmek ise her gün gözlenilirdi. Tek yaşamağının da sebebi bu idi. Yola çıxanda, gerek, seni burada saxlayan heç ne olmasın, üreyinin yarısı qalmasın. Eylenceden o yana keçmek yaramaz...
Çarpayıya baxdı. Didik-didik olmuş, rengi solmuş melefe... Gözlemeyin eybi yox idi. O qeder belece gözlemişdi ki! Ancaq onda başqa cür gözlemişdi, ele-bele, niye gözlediyini bilmişdi. Hetta bezen sebri de tükenmişdi. Herden de öz ehtirasını perdelemek üçün gizli bir kövreklikle gözlemişdi. Ancaq çoxdan idi ki, bele gözleyirdi. Nese ondan xebersiz üreyinde özüne yer elemişdi. Yene nese baş qaldırmışdı? Ne isteyirdi? Ne vaxtdan başlanmışdı? Nese keçmişin mavi enginliklerinden boylanıb yene onu çağırmırdımı? Bu, yene çemenlikden qalxan, topa-topa göylere yayılan, nane qoxulu aprel meşelerinin etri deyildimi? Yox, heç birini istemirdi. Lazım deyildi bunlar ona! İstemirdi, yene onların sehrine düşsün. Axı yol üstünde idi...
Qalxıb geyinmeye başladı. Serbestliyi itirmek olmazdı. Her şey yavaş-yavaş, tedrici asılılıqdan başlayır. Adam fikir vermir, bir de görür ki, adetlerin toruna düşüb. Bu adetlerin çox

<< 1 ... 106 107 [108] 109 110 ... 402 >>