fahişexanalar...
– Fahişexanaya seher-seher getmezler, Eva. Bezi kişiler de ele şeyi seher-seher daha çox isteyir.
– Beli, xüsusile qoçalar...– Qız çiyinlerini çekdi. – Razı olmayanda, çaypulunu itirirsen, vessalam. Eleleri de var ki, o deqiqe bir behane tapıb senden şikayete başlayır: otaq temiz deyil... kobud reftar elemişem... Daha ne bilim neler... neler... hamısını da yandıqlarından eleyirler. Heç ne de deye bilmirsen. Neyleyesen, dünya bele qurulub...
Ravik cibinden pul çıxardı.
– Eva, gel bu gün dünyanı bir az düzeldek. Götürün, özünüze şlyapa, ya da yun kofta alın.
Qızın gözlerine işıq geldi:
– Çox sağ olun, müsyö Ravik. Görek, bu gün yaxşı başladı... Sonra gelib yerinizi yığışdırım?
– Beli.
Qız onun üzüne baxdı:
– Çox maraqlı qadındır, – dedi, – son günler gelen qadını deyirem.
– Bax, birce artıq söz de deseniz, pulu geri alacağam –Ravik erkle onu qapıya teref iteledi. – Qoca arvadbazlar yolunuzu gözleyir. Onları naümid qoymayın.
Oturub yemeye başladı. Yemeyin dadı-tamı yoxdu. Durub ayaq üste yedi. İndi bir az yaxşı idi.
Güneşin qızılı saçaqları evlerin damına sepelenirdi. Bütün mehmanxana oyanırdı. Bir mertebe aşağıda yaşayan qoca Qoldberq yene seher konsertine başladı. Ele asqırıb-öskürürdü ki, deyerdin, iki evezine, yeddi ciyeri var. Mühacir Vizenhof pencereni açıb, fitle tenteneli bir marş sedalarını çaldı. Yuxarı mertebede su şırıldadı.
Qapılar taqqıldadı. Tekce ispanlar terefde sakitlik idi. Ravik gerneşdi. Gece ötüb keçmişdi. Qaranlıqla gelen çılğın ehtiras da onunla beraber sönmüşdü. Qet etdi ki, bir neçe gün heç kese yaxın getmesin.
Küçede qezet satan uşaqlar teze xeberleri yayırdılar: Çexoslovakiya serhedinde hadise... Alman qoşunları Sudet serhedinde... Münhen sazişi tehlüke altındadır...

XI


Oğlan qışqırmırdı. Gözlerini döye-döye hekimlerin üzüne baxırdı. Özünü ele itirmişdi ki, ağrı da yadından çıxmışdı. Ravik onun xıncım-xıncım olmuş qıçına

<< 1 ... 108 109 [110] 111 112 ... 402 >>