baxıb, anasından soruşdu:
– Neçe yaşı var?
– Ne? – qadın başa düşmedi.
– Neçe yaşı var?
Başı yaylıqlı qadının dodaqları gücle terpendi:
– Ayağı...– deye bildi. – Ayağı... Yük maşını idi... – Ravik oğlanın üreyine qulaq asdı.
– Evveller heç xestelenib?
– Ayağı... Ayağıdır...
Ravik dikeldi. Uşağın üreyi quş üreyi kimi çırpınırdı. Eslinde, qorxulu şey yox idi. Ancaq, gerek, bu arıq-quru raxit uşağa bihuşdarı verende, çox ehtiyatlı ola. Tez başlamaq lazım idi. Ezilmiş qıçı küçenin toz-torpağına bulaşmışdı.
– Ayağım kesilecek? – oğlan soruşdu.
– Yox! – Ancaq Ravik buna inanmırdı.
– Ayağımı qatlaya bilmeyecemse, kesmeyiniz yaxşıdır.
Ravik diqqetle uşağın ağıllı sifetine baxdı. Orada hele ağrı elameti görünmürdü.
– Baxarıq, – dedi. – Ancaq evvelce seni yatırtmaq lazımdır. Qorxma, çetin deyil, vecine de alma...
– Birce deqiqe, müsyö! Nömresi FO 2019 idi. Xahiş edirem, yazın, anama lazım olacaq.
– Ne? Ne dedin, Janno? – Qadın diksindi.
– Nömresini gördüm... Maşının nömresini... FO 2019... Lap yaxından gördüm. Qırmızı işıqda keçdi. Günah onda oldu.. – Oğlanın nefesi daralmağa başladı. – Sığorta idaresi pul verecek... Nömresi...
– Yazdım, yazdım, – Ravik onu sakitleşdirdi. – Arxayın ol, hamısını yazmışam.
Ejeniye işare eledi ki, bihuşdarı vermeye başlasın.
– Anam polise getsin... Sığorta idaresi ödeyecek...
Birden onui üzünde ter puçurlandı, ele bil, ora yağış yağırdı.
– Kesseniz, pulu çox verer... bele qalsa...
Onun gözleri helqelendi, ağı gedib, qarası qaldı. Sanki, bulanıq gölmeçe idi. Zarıya-zarıya yene nese demek istedi:
– Anam... bacarmaz... siz... kömek...– daha danışa bilmedi, boğuq sesle qışqırmağa başladı, çabaladı, ele bil, üstüne deyirman daşı qoyulmuşdu...

– Dünyada ne yenilik var, Ravik? – Ket Heqstrem soruşdu.
–Neyinize lazımdır, Ket? Siz hemişe yaxşı şeyler barede düşünün.
– Herden mene ele gelir ki, çoxdan buradayam. Her şey de keçmişde qalıb, sulara qerq olub.
– Qoyun bir anlığa her şey sulara qerq olsun...
–Xeyr! Yaman

<< 1 ... 109 110 [111] 112 113 ... 402 >>