o...
– Bes neyledin?
– Her şey! – Qedehi onun elinden alıb, dibinde qalanı başına çekdi.–Elimden geleni eledim, ancaq bir şey çıxmadı. Yaman bedbext idim onda.
– Çox çekdi?
– Bir hefte.
– Bu ki çox deyil.
– Adam, doğrudan da, bedbext olanda, bir hefte ebediyyet qeder çekir. Men elesinden idim. O qeder bedbext idim ki, bir hefteden sonra her şey keçib getdi. Onda saçlarım da bedbext idi, bütün bedenim de, çarpayım da, hetta paltarım da... O qeder bedbext idim ki, her şey gözümde ölmüşdü. Adamın da gözünde her şey ölende bedbextlik daha bedbextlik olmur, çünki heyatda onu müqayise elemeye heç ne qalmır. Onda her şey öz menasını itirir, keçib gedir, sen de yavaş-yavaş özüne gelirsen...
Joan onun elini öpdü. Ravik yumşaq, titrek dodaqlarını hiss etdi.
– Ne fikirleşirsen? – Joan soruşdu.
– Heç ne... Ele şey deyil... Fikirleşirem ki, sende vehşi bir meşumluq var, hem iblissen, hem de melake. Dünyada bundan tehlükeli heç ne yoxdur. Qedehi beri ver, mahir insan serrafı olan dostum Morozovun sağlığına içmek isteyirem.
– Morozovdan xoşum gelmir. Başqa sağlığa içmek olmaz?
– Elbette, xoşuna gelmez. Çünki onun gözleri serraf gözüdür. Onda senin sağlığına içek.
– Menim sağlığıma?
– He, senin sağlığına.
– Men ele tehlükeli adam deyilem. Eksine, meni hemişe tehlüke gözleyir, özüm ise tehlükeli deyilem.
– Sene ele gelir... Sene heç vaxt heç ne olmayacaq. Nuş!
– Nuş olsun! Ancaq meni başa düşmürsen.
– İndi başa düşmek isteyen adam tapılar? Dünyadakı bütün anlaşılmazlıqların sebebi de ele budur. Şüşeni beri ver.
– Çox içirsen. Niye bu qeder içirsen axı?
– Joan, bir gün gelecek, deyeceksen: lap çox oldu! Deyeceksen, yaman çox içirsen ve ele bileceksen ki, menim yaxşılığımı isteyirsen. Eslinde ise, meni elin çatıb ünün yetmediyi bir aleme qaçmaqdan qoruyacaqsan. Nuş olsun! Bu gün bayramdır! Seherden penceremizin qabağını qara bulud kimi almış coşğunluğu içeri buraxmadıq, onu ele coşğunluğun özü ile dağıtdıq. Nuş olsun!
Hiss etdi ki, Joan diksikdi. O, ellerini

<< 1 ... 116 117 [118] 119 120 ... 402 >>