keçen maşınlar da az qala bir-birinin üstüne çıxırdı. Keçmek mümkün deyildi. Ravik ise sekinin lap qurtaracağında hazır veziyyetde dayanıb, diqqetle o terefe baxırdı.
Morozov onu silkeledi:
– Ne olub? Polisdir?
– Yox. – Ravik gözlerini maşınlardan çekmirdi.
– Bes ne olub? Ne olub, Ravik?
– Haake...
– Ne? – Morozovun gözleri berele qaldı. – Görkemi necedir? Tez ol!
– Boz palto...
«Yelisey çölleri»nin düz ortasından yolgösteren polisin keskin fiti eşidildi. Ravik axırıncı maşınları gözlemeyib özünü ireli atdı. Boz palto! – yadında qalan birçe bu idi. V Georq prospektini keçib Basson küçesine çıxdı. Gördü ki, boz paltolu adam çoxdur. Yağlı bir söyüş söyüb, ireli cumdu. Qaliley küçesinin tininde yaşıl işığa düşdü. Tez keçib, o biri üzdeki izdihama qarışdı, onu yara-yara «Yelisey çölleri» ile ireliledi, axırda gelib Pressburq küçesine çıxdı, yüyüre-yüyüre tini keçdi ve birden dayandı: qarşısında neheng, adamı çaş-baş qoyan Etual meydanı açılırdı... Maşınla dolu idi, her terefe de bir küçe ayrılırdı... Vessalam! Burada heç kimi tapa bilmezdin!
Geri dönüb yavaş-yavaş, yanından keçen adamların üzüne baxa-baxa geri qayıtdı, heyecanı sovuşub getmişdi. Qefleten daxilinde bir boşluq hiss eledi. Ola bilsin, yene yanılmışdı, ya da Haake ikinci defe elinden çıxmışdı. Ancaq iki defe yanılmaq olardımı? İki defe yer yarılıb, adamı udardımı? Her terefe bir küçe ayrılır. Kim bilir, hansına dönüb? Gözlerini Pressburq küçesine zilledi. Maşınlar, maşınlar... Adamlar, adamlar... Küçelerin de gur vaxtı... Tezeden axtarmağın xeyri yox idi. Yene gecikdi!
– Tapmadın? – Ona teref gelen Morozov soruşdu.
Ravik başını buladı:
– Deyesen, meni yene qara basıb...
– Deqiq bilirsen ki, o idi?
– Deyesen.. Bir az bundan qabaq deqiq bilirdim, indi ise heç ne bilmirem...
Morozov onun üzüne baxdı:
– Yer üzünde bir-birine oxşayan o qeder adam var ki...
– He.. Ancaq elesi de var ki, ömrün boyu yadından çıxmır!
Ravik dayandı.
– Neylemek isteyirsen? – Morozov soruşdu.
– Özüm de bilmirem.

<< 1 ... 123 124 [125] 126 127 ... 402 >>