Bundan sonra neylemeliyem?
Morozov diqqetle insan axınına baxdı:
– Adamın bexti getirmeyende, getirmir. Gerek, ele bu vaxt olaydı? Camaatın işden çıxan vaxtı... Adam elinden terpenmek olmur.
– He...
– Hele, üstelik de, qırmızı işıq... Qaş da qaralıb... Doğrudan, o idi?
Ravik cavab vermedi. Morozov onun qolundan yapışdı:
– Bura bax, – dedi, – daha bu küçelerde ora-bura qaçmağın menası yoxdur. Bunda olanda, ele bileceksen o birindedir. Boş şeydir. Gel restorana qayıdaq, en yaxşı yer oradır. Buralarda vurnuxmaqdansa, orada oturub baxmaq yaxşıdır. Geri qayıdası olsa, göreceksen.
Onlar lap qıraqdakı stol arxasında oturdular, her yan görünürdü. Xeyli de oturdular.
– Bir de rast gelse, neyleyeceksen? – Nehayet, Morozov dillendi. – Ne edeceyini bilirsen?
Ravik başını buladı.
– Bu barede fikirleş. Evvelceden her şeyi götür-qoy etsen yaxşıdır. Heyecanlanmağın, sefehlik elemeyin ne menası?! Özü de senin indiki veziyyetinde... Yoxsa, hebsxanalarda çürümek isteyirsen?
Ravik başını qaldırıb onun üzüne baxdı, ancaq dinmedi.
– Men de heç neye baxmazdım. Özümü deyirem... Ancaq burada söhbet senden getdiyi üçün razı olmaram. Tutaq ki, onu bu tinde tutdun, neyleyeceksen?
– Bilmirem, Boris. Doğrudan, bilmirem...
– Yanında heç neyin yoxdur, elemi?
– He...
– Tutaq ki, gören kimi üstüne atıldın, sonrası? O deqiqe aralayacaqlar. O, bir-iki yumruq yeyecek, uzaqbaşı, üz-gözü göyerecek, sen ise polise düşeceksen. Sonrasını da özün bilirsen...
– He… e... – Ravikin gözü küçelerde idi.
Morozov da bir anlıq fikre getdi.
– Uzaqbaşı, çalışacaqsan ki, tinlerin birinde iteleyib maşının altına salasan. Bu da boş şeydir, bir-iki yerden yaralanacaq, sonra da sağalacaq.
– Maşının altına atmaram... – Ravik hele de gözünü küçelerden çekmirdi.
– Bilirem... Heç men de elemezdim.
Morozov susdu, sonra:
– Ravik, – dedi, – eger, doğrudan da, o idise, tuta bilsen, gerek, elden buraxmayasan. Özün bilirsen, bele imkan bir de düşmeyecek...
– He... e... bilirem... – Ravik ele hey küçelere

<< 1 ... 124 125 [126] 127 128 ... 402 >>