dünyasına baş vurdu. O zülmetde tek birce işartı vardı; qisas ümidi!
Onu 1933-cü ilin avqustunda tutdular. Gestaponun axtardığı iki dostunu on dörd gün yanında gizledib, sonra qaçmalarına kömek etmişdi. Biri 1917-ci ilde Flandriyada onu ölümün ağzından almışdı, kimsesiz bir çöllükde qan aparanda, dolu kimi yağan pulemyot güllelerinin arasından keçirerek arxaya çatdırmışdı. İkincisi ise çoxdan tanıdığı yehudi yazıçı idi. Sorğu-sual başlandı: hansı terefe gedibler, ne senedleri var, onlara yolda kim kömek edesi idi? İstintaq eleyen Haake idi. Birinci defe huşunu itirib, sonra ayılanda, tapançanı elinden qapıb onu vurmaq, ya da canı çıxanacan döymek istedi. Sonrasını fikirleşmeyib dörd nefer silahlı, boylu-buxunlu adamın yanında onun üstüne cummaq menasız şeydir... Düz üç gün huşsuz qaldı, herden yavaş-yavaş ayılırdı, dehşetli ağrıların içinde qovrulurdu, Haakenin soyuq nezerleri, kinayeli tebessümü gözleri önünden çekilmirdi. Düz üç gün eyni suallar, eyni ezab-eziyyet... ve axırda ele güne düşdü ki, daha ağrı hiss elemedi. Sonra üçüncü günün nahar vaxtı Sibillanı getirdiler. Onun da heç neden xeberi yox idi. Raviki ona gösterdiler ki, qorxub danışsın. O, çox zerif, qeşeng, yüngül ve qayğısız heyat keçirmiş bir qadın idi. Ravike ele gelirdi ki, qışqırıb bayılacaq. Ancaq o, özünü itirmedi, celladlara ele sözler dedi ki, iliklerine işledi. Bu sözlerden ölüm qoxusu gelirdi ve özü de bunu yaxşı bilirdi. Haakenin kinayeli tebessümü qeybe çekildi, sorğu-sualı kesdi. Seheri gün Ravike başa saldı ki, boynuna almasa, Sibillanı qadınlar üçün hebs düşergesinde neler gözleyir. Ravik cavab vermedi. Onda Haake hebs düşergesine gönderilene qeder Sibillanın başına neler geleceyini söyledi. Ravik yene susdu, çünki deyilesi bir şey de yox idi. Sonra Haakeni inandırmağa çalışdı ki, qadının heç neden xeberi yoxdur, dedi ki, onu heç yaxından tanımır da. Sibilla Ravik üçün yalnız gözel bir qadın olmuşdur, ona göre de etibar eleyib bele şeyleri demezdi... Bu, doğrudan da, ele idi. Haake

<< 1 ... 128 129 [130] 131 132 ... 402 >>