Heç kes?
– Tekce madam Rolandadır. Qızlar dağılışıb.
– Çox yaxşı.
Qapıçı narazı terzde ayağındakı qaloşları daş döşemeye sürtdü.
– Taksini buraxırsınız? Sonra tapmaq çetin olacaq. İşin axırıdır.
– Bunu bir defe dediniz. Narahat olmayın, taksi taparam.
Ravik qapıçının döş cibine bir qutu siqaret basıb içeri girdi, asılqanın yanındakı ensiz qapıdan böyük zala keçdi. Bar bomboş idi; etrafa dağılmış şerab, çevrilmiş stullar, döşemedeki siqaret kötükleri, tütün, etir qoxusu yenice qurtarmış kef meclisinden xeber verirdi.
– Rolanda!
Rolanda, üstünde çehrayı rengli ipek paltarlar qalaqlanmış stolun yanında dayanmışdı ve Raviki görende heç teeccüblenmedi:
– Gecdir, Ravik. Ne isteyirsen? Qız, yoxsa içmek? Belke, ikisini de?
– Araq. Polşa arağı.
Rolanda şüşe ve qedeh getirdi.
– Özün süz, iç. Men, gerek, bu paltarları seçib yazam. Camaşırxananın maşını indice gelecek. Hamısını birce-birce yazmasan, bu qırxquldur çırpışdırır. Sürücüleri deyirem! Öz qızlarına hediyye eleyirler…
– Musiqi çaldır, Rolanda. Özü de lap ucadan.
– Yaxşı.
Rolanda cihazı işe saldı. Gur musiqi sesi bu neheng, boş zalı başına götürdü.
– Çox gur oldu, Ravik?
– Xeyr.
«Çox gur? Ne idi çox gur olan? Yalnız buradakı sükut! Havasız otaq kimi adamı boğan sükut!»
– Qurtardım! – Roland Ravike yaxınlaşdı. Onun şax qameti, aydın sifeti, sakit, qara gözleri vardı. Eynindeki abırlı qara paltardan bilinirdi ki, dayedir ve bu paltar onu, demek olar ki, çılpaq gezen fahişeden ferqlendirirdi.
– Mene yoldaşlıq ele, Rolanda.
– Yaxşı.
Ravik bardan ayrı qedeh getirib araq süzdü. Qedeh yarıya çatanda Rolanda şüşeden yapışdı:
– Bes eleyer. Çox içen deyilem.
– Yarımçıq qedehden zehlem gedir. İçmediyin qalar.
– Niye? Bu ki bedxerclikdir.
– Bedxercliye bax! Fransızlar ömrü boyu ondan qorxublar! Qısmaq neye lazımdır? Axı senin heyatına heç kes qenaet elemir…
– Bu, alverdir, tamam başqa şeydir.
Ravik güldü:
– Gel onda ele bu sağlığa içek! Göresen, alver qayda-qanunları olmasaydı, dünya neyleyerdi?!

<< 1 ... 13 14 [15] 16 17 ... 402 >>