üçün çox şey demekdir, hetta öz gedişinde olan dünyada da qiymetli.
Vannanın kenarında oturub ayaqqabılarını çıxardı. Eyni şeyler idi, tekrar olunurdu. Her gün gördüyü eşyalar ve onların lal hökmü! Bayağılıq, abırsız adetler… Adam lap çaşbaş qalır! Mehebbet denizinin ürek adlı çiçeklenen sahili… Kim olursan ol, isteyir şair ol, isteyir yarımallah, isteyir de lap axmağın biri, ferqi yoxdur, her iki-üç saatdan bir öz dünyandan qopub ayaqyoluna getmelisen. Heç kim ondan yaxa qurtara bilmez! Tebiet adamı belece dolayır! Bir yanda romantik xeyal dünyası, bir yanda da şire ifraz eleyen veziler, acından quruldayan qarın… İnsana nedense lezzet almaq üçün verilen üzvler hem de neyise içeride seçib ayırır… Ravik ayaqqabıları künce iteledi. Bir de bu zehletöken soyunmaq adeti! Ondan yaxa qurtarmaq olmur. Yalnız tek yaşayanlar bunu duya biler. Bu adetde nese iyrenc bir mütilik, üzüntü vardı. Ondan canını qurtarmaq üçün çox vaxt geyimli yatmışdı. Ancaq ne xeyri, bunu da bir defe, iki defe eleyirsen… Yox, ondan yaxa qurtarmaq olmaz.
Şırnağı açdı. Serin su bedenini qıdıqladı. Sine dolusu nefes alıb qurulandı. Bu da xırda adetlerin tesellisi! Su, nefes ve bir de axşam yağışı. Yalnız tenha qalmış adamlar onu yaxşı biler. Suya «sağ ol» deyen deri, napnazik, gömgöy damarlardan axan qan… Yaşıl çemenlik… Uzanıb dincelmek… Cöke ağacları… Dümağ yay buludları… Cavanlığın xeyal dünyası… Göresen, qelbinin köksüne sığmadığı anlar harada qaldı? Heyatın dehşetli maceraları onların hamısını boğdu…
Otağa qayıtdı. Qadın divanın bir küncüne qısılıb oturmuş, adyalı boğazına qeder çekmişdi.
– Soyuqdur? – Ravik soruşdu.
Qadın başını buladı.
– Qorxursunuz?
Bu defe başını terpetdi
– Menden?
– Xeyr.
– Küçeden? – Ravik pencereni bağladı.
– Teşekkür edirem. – Qadın dillendi.
Ravik onun boyun-boğazına, çiyinlerine baxdı. Onlar canlı idi. Doğma olmasa da, her halda, heyat elameti, henirti idi, daha adamı buza dönderen tenhalıq deyildi. Adam adama henirtiden başqa ne vere bilerdi? Bundan yaxşı

<< 1 ... 16 17 [18] 19 20 ... 402 >>