dünyada ne vardı?!
Qadın yerinde qurcuxdu. Titreye-titreye Ravike baxırdı. Ravik hiss etdi ki, bayaq şahe qalxan heyecan dalğaları sengidi, canına qeribe bir serinlik yayıldı, o, özüne geldi, gözleri önünde sonsuz bir alem yarandı. Ele bil, ona yad olan bir planetde keçirdiyi qaranlıq geceden işıqlı gündüzüne qayıtdı. Her şey birden-bire sadeleşdi: seher çağı, qadın… Daha fikirleşmeye deymezdi...
– Yaxın gel, – dedi.
Qadın döyüke-döyüke onun üzüne baxırdı.
– Yaxın gelsene! – Ravikin sebri tükenirdi…

III

Ravik oyandı. Ona ele geldi ki, kiminse baxışları üstünde gezir. Qadın geyinib divanda oturmuşdu. Ancaq Ravike baxmırdı. Gözlerini pencereye zillemişdi. Ele bilirdi, çoxdan getmiş olar. Hele de otaqda olması onu heç açmadı. Seher çağı yanında başqa adam olanda, özünü birteher hiss eleyirdi.
Bilmedi tezeden yatsın, yoxsa dursun. Ancaq qadın burada ola-ola yata bilmeyecekdi. Gerek, onu tez başından elesin. Eger pula qalmışdısa, asan idi. Ferqi yoxdur, neye göre qalır qalsın… Ravik dillendi:
– Çoxdan durmusunuz?
Qadın diksinerek geri döndü.
– Yata bilmedim. Heç yaxşı olmadı, sizi de oyatdım.
– Xeyr, özüm oyandım.
Qadın ayağa durdu:
– Getmek isteyirdim. Özüm de bilmirem niye qaldım…
– Dayanın, men bu deqiqe geyinirem. Çörek yeyin, bu mehmanxananın meşhur kofesinden için. Vaxtımız var, ikisine de çatar.
O durub zengi basdı. Sonra vanna otağına keçdi. Bildi ki, qadın da burada olub. Ancaq her şeyi seliqe ile yerine qoyub, hetta işlenmiş desmalları da asıb. Dişlerini yuyanda qulluqçu qız seher yemeyini getirdi. Telesdi, qayıdan kimi dedi:
– Heç yaxşı olmadı.
– Ne?
– Qız sizi gördü. Heç ağlıma gelmemişdi…
– Eybi yoxdur, özünü o yere qoymadı. – Qadın mecmeyiye baxdı. Ravik demese de, qız yemeyi iki adamlıq getirmişdi.
– Heç qoymaz da. Axı bura Parisdir! Qehve götürün. Başınız ağrıyır?
– Xeyr.
– Lap yaxşı. Menimse başım bir az ağrıyır. İndi keçib geder. Bulka

<< 1 ... 17 18 [19] 20 21 ... 402 >>