bizi yaşadan da ele budur? Bu, heyasızlıq deyil, Allah bilir, nese başqa şeydir...
Leval bu sözleri cavabsız buraxdı.
– Burada hekimlik eleyirdiniz? – deye soruşdu.
– Xeyr.
«Tikiş indi bilinmez, – Ravik üreyinden keçirdi. – Onda çox yaxşı tikdi. Ele piyin içinde işlemek hüner isteyirdi. Sonradan o qeder yeyib-içib ki, yene piy bağlayıb...»
– En dehşetlisi odur ki, sizler imtahansız-filansız, nezaretsiz her işe başınızı soxursunuz. Allah bilir, ne vaxtdan başlamısınız! Ele düşünmeyin ki, üç hefte dediniz, men de inandım. Kim bilir, indiyecen ne qeder fırıldaq işlerde eliniz olub.
«Düz deyirsen, elim senin piy basmış qarnında olub, şişmiş qara ciyerine, irinlemiş öd kisene toxunub... – Ravik üreyinden keçirdi. – Ancaq menim elim olmasaydı, o dostun seni rüsvayçı bir insanperverlikle öldürerdi, sonra da meşhur cerrah kimi ad çıxarardı, teşrihin qiymetini qaldırardı...»
– Çox böyük tehlükedir, – Leval tekrar etdi. – İşlemeye ixtiyarınız yoxdur, ona göre de ne iş teklif eleseler, görürsünüz. Bu barede bizim adlı-sanlı mütexessislerden biri ile söhbet elemişem. O da bu fikirdedir. Eger, doğrudan da, tebabet elmine az-çox beledliyiniz varsa, onu tanıyarsınız...
«Yox! – Ravik üreyinden keçirdi. – Ele şey yoxdur, Düranın adını çekmek olmaz. Heyat bele zarafatları xoşlamır...»
– Professor Düran! – Leval qürurla sözüne davam etdi. – O, mene başa saldı... Sanitarlar, yenice qurtarmış telebeler, massajçılar, assistentler, hamısı özünü burada Almaniyanın tanınmış hekimleri kimi qeleme verir. Hansının dalınca düşesen? Qadağan olunmuş teşrihler eleyir, uşaq saldırır, mamaçalarla elbir olub çoxunu şikest eleyir... Allah bilir, daha ne oyunlardan çıxırlar. Hamısının izi ne düşmek de olmur...
«Düranın işidir, – Ravik üreyinden keçirdi. – İki min frankın evezini çıxıb. Bes bundan sonra kim onun üçün teşrih eleyecek? Elbette Bino! Barışmış olarlar...»
Birden hiss eledi ki, Levala qulaq asmır. Yalnız Veberin adı qulağına deyende, diqqetini topladı.
– Doktor Veber adlı bir

<< 1 ... 189 190 [191] 192 193 ... 402 >>