bilsin ve paltosunun her qoltuq cibine birini qoydu.
– Siz lap usta imişsiniz. – Memur dillendi.
– Neyleyim, adetkar olmuşam. Uşaq vaxtı ağlıma getirmezdim ki, böyüyende de «hindu-hindu» oyunu oynayacağam...
Yazıçı ile polyak konyakı görende bilmediler, neylesinler! Ustanınsa spirtli içkilerden xoşu gelmirdi. Onunku pive idi ve deyirdi ki, en yaxşısı Berlin pivesidir. Ravik quru taxtın üstünde uzanıb qezet oxuyurdu. Polyak fransızca bilmediyi üçün eline qezet almırdı. O, çoxlu siqaret çekdi, kefi kökeldi. Gece usta ağlamağa başladı. Ravik oyaq idi. Ustanın boğuq hıçqırtılarına qulaq asa-asa, balaca pencereden çöle baxdı. Yata bilmirdi... Usta sakitleşenden sonra da gözüne yuxu getmedi. Fikirleşdi ki, usta yaxşı dolanırmış. O qeder yaxşı yaşayıb ki, onu itirdiyine yanır...

XVIII

Ravik vağzaldan gelirdi. Pal-paltarı çirkli, özü ise yorğun idi. On üç saat üst-başı sarımsaq iyi veren adamlarla, yanı tulalı ovçularla, zenbillerde toyuq-cüce, göyerçin aparan qadınlarla bürkülü vaqonda yol gelmişdi. Bundan evvel ise üç ay serhedde qalmışdı...
Axşamın yenice düşen toranlığında nese parıldadı. Ravik başını qaldırdı. Sanki, Ron-Puenin etrafına piramidaşekilli güzgüler düzülmüşdü ve indice qürub etmiş may güneşinin son şefeqleri onlara ilişib qalmışdı...
Dayanıb bir xeyli onlara baxdı. Doğrudan da, piramidaşekilli güzgüler idi ve zanbaq leklerinin kenarına sıra ile düzülmüşdü.
– Bunlar nedir? – deye o, yenice düzeldilmiş leki dırmıqlayan bağbandan soruşdu.
– Güzgüdür, – bağban başını qaldırmadan cavab verdi.
– Güzgü olduğunu görürem, ancaq men axırıncı defe burada olanda yox idi.
– Çoxdan buralara gelmirsiniz?
– Üç aydır.
– Vah, üç ay! Bunları iki heftedir qoyublar. İngilis padşahı üçündür... Qonaq gelecek! Sir-sifetini görer...
– Adamın tükü ürpeşir...
– Eledir...–Bağban heç teeccüblenmedi.
Ravik yoluna davam etdi. Üç ay... Üç il... Üç gün... Göresen, vaxt, zaman ne olan şeydir?! Hem heç ne, hem de

<< 1 ... 193 194 [195] 196 197 ... 402 >>