dördillikdir. Hem şirindir, hem de qatı. Ne yaxşı geldin, Ravik! Üç ay çekdi, elemi?
– He, bu defe yaman çox oldu...
Morozov stolun üstündeki qedimi zengi götürüb silkeledi. Ele bil, kend kilsesinin xidmetçileri zeng çalırdı... «Katakomba»da elektrik xetti olsa da, elektrik zengi yox idi. Buna heç ehtiyac da yoxdu, çünki mühacirler çox tesadüfi halda ondan istifade edirdiler.
– İndi adın nedir? – Morozov soruşdu.
– Yene Ravikdir. Polisde bu adı çekmemişem, gah Voyçek, gah Noyman, gah da Qünter oldum. Heç ne, şıltaqlıqdır, çox xoşuma gelir, ona göre de deyişmek istemedim.
– Çox güman ki, burada qaldığını senden qopara bilmeyibler, elemi?
– Elbette!
– Aydındır. Yoxsa, mütleq sürek eleyerdiler. Onda yene burada qalarsan, otağın boşdur.
– Qarının bu işden xeberi olmadı?
– Yox, heç kim bilmedi. Dedim ki, Ruana getmisen. Şeylerin menim otağımdadır.
Xidmetçi qız, elinde mecmeyi, geldi.
– Klarisse, müsyö Ravike de qedeh getirin.
– Ah, müsyö Ravik! – Qız dişlerini ağartdı. – Qayıtdınız? Getdiyiniz yarım ilden çoxdur, müsyö...
– Üç ay, Klarisse.
– Ola bilmez! Ele bilirdim, yarım ildir...
O, ayağını sürüye-sürüye getdi. Bir az keçmemiş «gata-gomba»nın piy basmış xidmetçisi, elinde qedeh geldi... O, mecmeyi götürmezdi. Burada çoxdan işlediyi üçün özünü bir az serbest aparırdı. Morozov onun sir-sifetinden bildi ki, bu saat sorğu-sual başlanacaq ve tez onu qabaqladı:
– jan, de görüm, müsyö Ravik ne qeder burada olmayıb? Deqiq deye bilersen?
– Bu ne sözdür, müsyö Morozov?! Elbette, deyerem! Lap gününü de bilirem. Düz...–O, süni şekilde fasile verdi, gülümsedi ve dedi: – Dörd hefte yarımdır.
– Eledir!–Ravik Morozovu qabaqladı.
– Eledir! – Morozov da tesdiqledi.
– Gördünüz?! Men heç vaxt sehv elemerem, – deye jan aralandı.
– Özüm onu pert elemek istemedim, Boris.
– Men de. Görürsenmi, zaman keçmişe çevrilende öz menasını itirir. Adama hem teselli verir, hem diksindirir, hem de biganeleşdirir. Preobrajenski qvardiya polkunun poruçiki Belskini 1917-ci ilde

<< 1 ... 195 196 [197] 198 199 ... 402 >>