ki, bilen olmadı. Sonra on gün de evinde saxladı. Gerek, pulunu gönderem.
– İndi yaxşısan?
– Bir az.
– Ona göre araq içmirsen?
Ravik gülümsedi:
– Bu söhbetler neye lazımdır, Boris? Bir az yorulmuşam, gerek, buralara tezeden öyreşem. Düz sözümdür... Qeribedir, adam üzüberi yolda olanda neler fikirleşmir?! Gelib çatanda ise eksine olur.
Morozov elini yelletdi, ata qayğısı ile dedi:
– Ravik, sen atan yerinde olan Borisle oturmusan! O, insan üreyinin mahir bilicisidir. Nala-mıxa döyme, üreyinde ne varsa, soruş, canımız da qurtarsın.
– Yaxşı. Joan haradadır?
– Bilmirem. İki-üç heftedir ki, xeberim yoxdur. Heç görmemişem de...
– Bes ondan evvel?
– Bir-iki defe seni soruşdu. Sonra onu da elemedi.
– İndi «Şehrizad»da işlemir?
– Yox, texminen, beş heftedir çıxıb. Arada iki-üç defe geldi, sonra ayağı tamam kesildi.
– Parisde deyil?
– Deyesen, yoxdur. Parisde olana oxşamır, yoxsa, herden «Şehrizad»a gelerdi.
– Harada işlediyini de bilmirsen?
– Deyesen, filme çekilir. Asılqanda işleyen qadına deyib. Bele şeyleri sen yaxşı bilersen. Behanedir de...
– Behane?
– Elbette, behanedir!–Morozov acı-acı güldü.–Behane olmayanda nedir? Yoxsa, başqa cür gözleyirdin, Ravik?
– He...
Morozov susdu.
– Gözlemekle bilmek ayrı-ayrı şeylerdir, – Ravik dillendi.
– Yalnız miskin romantikler üçün eledir. Bu limonadı burax, emelli şey iç. Heç olmasa kalvados götür.
– Kalvados heç olmaz. Yaxşı, konyak içerem, qoy üreyin yerine gelsin. Lap ele kalvados da içerem...
–Bu, başqa mesele!
Pencereler... Damların mavi silueti .. Köhnelmiş qırmızı divan. Çarpayı.. Ravik bilirdi ki, bunların hamısına dözmelidir. Divanın üstünde oturub siqaret çekirdi. Morozov onun çamadanını getirmiş, harada olacağını deyib getmişdi.
Eynindeki köhne penceyi çıxarıb atmışdı. Sonra isti suda yuyunmuş, çoxlu-çoxlu sabunlanmışdı. Son üç ayın çirk-pasını canından çıxarmışdı, nece deyerler, derisinden qaşımışdı. Temiz alt paltarı, ayrı pencek geymiş, üzünü qırxmışdı. Çox gec olmasaydı, hele türk hamamına

<< 1 ... 198 199 [200] 201 202 ... 402 >>