onda yarım saatdan sonra görüşerik
– Belke de, yox.
– Bir saat olsun.
İki saat sonra Ravik «Kloş djOr» meyxanasında oturmuşdu. Adam lap az idi. Aşağıdakı barda fahişeler tara düzülmüş tutuquşları kimi cerge ile oturub laqqırtı vururdular. Ellerinde kokain tutmuş iki alverçi turist gözleyirdi. Yuxarıdakı zalda soğan şorbası yeyirdiler. Ravikle üzbeüz divanda iki lesbos qadın oturub «Şerri Brendi» içir, nese pıçıldaşırdı. Biri kişi kostyumu geyib, qalstuk bağlamış, gözüne monokl vurmuşdu. O birininse özü kök, saçı qıpqırmızı idi ve dar, çox yeri açıq, işıldayan paltar geymişdi.
«Axmaqlığa bax! – Ravik üreyinden keçirdi. – «Şehrizad»a niye girmedim? Neden qorxuram? Kimden qaçıram? Bilirem, ona qarşı olan hisslerim daha da güclenib. Bu üç ayın ayrılığı onları boğa bilmeyib, eksine, daha da möhkemlendirib. Artistlik elemeyim havayıdır. Qaranlıq döngelerden sine-sine keçende, onun-bunun evinde gizlenende, ulduzsuz qerib gecelerden qelbime damcı-damcı tenhalıq süzülende, onlar menim yegane hemdemim olub. Ayrılıq onları ele çoşdurub ki, Joan özü onu bele coşdura bilmezdi. Ancaq indi...»
Boğuq bir qışqırtı onu xeyal dünyasından qopardı. Başı öz alemine qarışanda, içeri bir neçe qadın girmişdi. Onlardan biri ağderili zenciye oxşayırdı, gücle ayaq üste dayanırdı, başındakı gül taxılmış şlyapanı boynunun ardına itelemişdi ve elindeki metbex bıçağını tullayıb, yavaş-yavaş pillekenle aşağı düşürdü. Heç kes onun qabağına durmadı. Pillekenle bir xidmetçi qalxırdı. Qadınlardan biri yuxarıda dayanmışdı ve onun yolunu kesdi:
– Heç ne yoxdur, – dedi, – heçce ne yoxdur.
Xidmetçi çiyinlerini çekib geri döndü. Ravik gördü ki, küncdeki qırmızıbaş qadın ayağa durdu. Hemin anda bayaq xidmetçinin yolunu kesen qadın telesik bara düşdü. Qırmızıbaş elini etli endamına sıxıb dayanmışdı. Ehtiyatla iki barmağını qaldırıb, ora baxdı. Paltar deşilmişdi ve yara aydınca bilinirdi. Derisi görünmürdü. Görünen yalnız par-par parıldayan yaşıl paltarının altındakı yara idi. Qırmızıbaş diqqetle ona

<< 1 ... 203 204 [205] 206 207 ... 402 >>