Morozov dillendi. Ravik çiyinlerini çekdi. Qırmızıbaş kişi ona baxdı.
– Cenab Fingenştayn,–Morozov onu teqdim etdi.–Almaniyadan yenice gelib.
Ravik başını terpetdi.
– Oralarda veziyyet indi necedir? – deye ele-bele, nese soruşmaq xatirine dillendi.
Qırmızıbaş kişi dinmeyib, çiyinlerini çekdi. Ravik de başqa cür gözlemirdi. Adeten, ilk günlerde bele olurdu: sualı sual üstünden yağdırırdılar, hesretle gözleyirdiler ki, indice «çevriliş oldu!» eşidecekler, «Üçüncü Reyx dağıldı» deyecekler. Ancaq indi hamı bilirdi ki, onu yalnız müharibe dağıda biler. Az-çox ağlı olan adamlar onu da bilirdi ki, işsizlik problemini herbi senayeni güclendirmekle hell eleyen hökumetin axırı iki çür ola biler: ya müharibe, ya da daxilen sarsılmaq! Bununku müharibe olmalı idi...
– Mat! – deye Finkenştayn sakitce ayağa durdu, Ravike teref döndü:–Yatmaq üçün neylemek lazımdır? Burada yata bilmirem, gözüme yuxu geden kimi ayılıram.
– İçmek lazımdır, – Morozov dillendi. – «Burqund» şerabı... Çoxlu «Burqund» şerabı, ya da pive...
– İçen deyilem. Bütün günü küçeleri ayaqdan salıram, heyden düşenecen küllenirem, ancaq xeyri yoxdur, yene yata bilmirem.
Ravik:
– Bir-iki heb vererem, – dedi, – gedek yuxarı.
– Qayıt gel, Ravik! – Morozov onların arxasınça qışqırdı. – Meni tek qoyma, qardaş!
Qadınlardan bir-ikisi başını qaldırdı, sonra yene toxumağa, oxumağa başladılar, sanki, heyatları bundan asılı idi.
Ravik Finkeştaynı öz otağına apardı. Qapını iteleyende, açıq pencereden içeri dolmuş serin hava dalğa kimi üzüne vurdu. Derinden nefes alıb, işığı yandırdı, telesik otağı nezerden keçirdi. Heç kes yox idi. Finkenştayna heb verdi.
– Teşekkür edirem, – deyen Finkenştaynın üzünde birce ezele de terpenmedi ve o, kölge kimi çekilib getdi.
Ravik birden hiss eledi ki, Joan gelmeyecek. Bildi ki, bunu seher de duymuşdu, ancaq onda inanmaq istememişdi. Yan-yöresine boylandı, ele bil, ses eşitmişdi. Birden-bire her şey aydınlaşdı, sadeleşdi. Ravikle istediyine çatmışdı, daha telesmirdi. Başqa cür

<< 1 ... 220 221 [222] 223 224 ... 402 >>