de ola bilerdimi? Ravike göre her şeyden keçmeli idi? Yene hemişeki kimi qayıdardımı? Axmaqlığa bax! Elbette, başqasını tapmışdı! Özü de tekce adam yox, hem de ele bir heyat tapmışdı ki, el çekmek istemirdi...
Aşağı düşdü. Özü özünden iyrenirdi...
– Zeng vuran oldu?
Yenice növbeye başlayan qapıçı ağzındakı sarımsaqlı kolbasanı çeyneye-çeyneye başını buladı.
– Zeng vurasıdırlar... Men helelik aşağıdayam, – deyib Morozovun yanına getdi.
Onlar bir partiya şahmat oynadılar. Oyunu udan Morozov özünden razı halda etrafa boylandı. Qadınlar sessiz-semirsiz çıxıb getmişdiler. O, zengi çaldı:
– Klarisse, bir qrafin çehrayı şerab getir, – dedi. – Bu Finkenştayn da lap avtomat kimi oynayır. Qoy redd olsun! Riyaziyyatçıdır. Bu cür kamil adamlardan zehlem gedir, insanlıqları olmur. – Ravikin üzüne baxdı: – Xeyir ola, sen bu vaxt buralarda neyleyirsen?
– Zeng gözleyirem.
– Yene elmin kömeyi ile kiminse axırına çıxacaqsan?
– Dünen birinin medesini kesib götürmüşem.
Morozov qedehleri doldurdu:
– İndi de burada oturub vurursan, – dedi. – Senin qurbanın ise orada sayıqlayır. Bunun özünde de insanlığa xas olmayan nese var. Gerek, heç olmasa, senin de meden ağrıyaydı.
– Düz deyirsen, Boris! Dünyanın bedbextliyi de ele ondadır ki, neler elediyimizi özümüz de bilmirik. Ancaq sen bu islahatı niye hekimlerden başlayırsan? Siyasi xadimlerden, generallardan başlasaydın, yaxşı olardı, müharibeden canımız qurtarardı.
Morozov arxaya söykenib, diqqetle Ravike baxdı:
– Hekimleri şexsen tanımaq yaxşı deyilmiş, – dedi. – Onlara inamın itir. Seninle o qeder bir yerde içib keflenmişik ki! Bundan sonra heç qoyaram sen meni teşrih eleyesen?! Lap tutaq ki, menim tanımadığım cerrahdan qat-qat yaxşısan, ancaq yene onun yanına gederem. Tanımadığına daha çox inanmaq adamın qanında var, ay saqqallı uşaq! Hekimler, gerek, hemişe xestexanada qalalar, adam arasına çıxmayalar. Sizin selefler – cadugerler ve loğmanlar bunu yaxşı bilibler. Men özümü o vaxt bıçağın altına vererem ki, qabağımdakının

<< 1 ... 221 222 [223] 224 225 ... 402 >>