burada uzanıb gözlerini Ravike zillemişdi ve ölmek istemirdi. Sebirli, dözümlü idi ve xeberi yox idi ki, medesini kesib götürübler, yemek birbaşa onikibarmaq bağırsağa tökülecek, adama az-çox lezzet veren şor xiyarı, qızardılmış donuz etini heç vaxt yeye bilmeyecek. Buradaca uzanmışdı, bedeni doğram-doğram idi, yavaş-yavaş çürümeye başlamışdı, gözlerinde nese terpenirdi ve onun da adına ruh deyirdiler. Get fexr ele ki, romantiksen! Bu da beşeriyyetin heyat himni!
Ravik heraret çedvelini yerine asdı. Tibb bacısı durub gösteriş gözleyirdi. Yeniçe toxumağa başladığı köyneyi yanındakı stolun üstüne qoymuşdu. Miller üstünde idi, yu-maq yere düşmüşdü. Stoldan sallanan nazig yun ip uzaqdan, sızqı ile axan qana oxşayırdı. Sanki köynekden qan damırdı...
«Buradaca uzanıb qalıb... – Ravik üreyinden keçirdi. – İndice vurulan iyneye baxmayaraq, gece halı xarablaşacaq, dehşetli ağrılar başlayacaq, yerinden terpene bilmeyecek, tengnefes olacaq, yuxusunu qarışdıracaq. Men ise qadın gözleyirem ve düşünürem ki, gelmese, bu gece en ağır gece olacaq... Can üste olan bu kişi, qonşu palatadakı qolları ezik-ezik olmuş Qaston Pere... Bu gece bütün dünyada baş verecek min cür hadise ile muqayisede menim derdimin gülünc olduğunu özüm de bilirem, ancaq yene de xeyri yoxdur.... Heç xeyri yoxdur, kömek elemir, heç neyi deyişmir, her şey olduğu kimi qalır... Morozov nece dedi? Niye senin de meden ağrımır? He, doğrudan, niye ağrımır?»
Tibb bacısına:
– Bir şey olsa, mene zeng eleyin, – dedi. Bu, Ketin qrammofon bağışladığı qız idi.
– Bu cenab çox fağır adamdır...– Qız dillendi.
– Necedir?–Ravik heyretlendi.
– Çox fağırdır... Yaxşı xestedir...
Ravik yan-yöresine baxdı. Burada ona hediyye edilesi heç ne yox idi. Çox fağırdır! Bu tibb bacıları bezen qeribe sözler tapırlar! Yazıq olub-qalan gücünü, bütün eseblerini toplayıb ölümle çarpışır. Yox, fağır adam deyil!
Ravik mehmanxanaya qayıtdı. Qapıda Qoldberqle rastlaşdı. Saqqalına den düşmüş yaşlı adam idi, döş cibinden qızıl saatının qalın

<< 1 ... 224 225 [226] 227 228 ... 402 >>