zenciri sallanırdı.
– Gözel axşamdır! – Qoldberq onu söhbete tutdu.
– Beli...– Ravik onun indi Vizenhofun otağında olan arvadını xatırladı. –Belke, bir az gezek?
– Gezdim... «Konkor» meydanına qeder getmişdim...
He, «Konkor» meydanına qeder! Amerika sefirliyi orada yerleşirdi. Ağ rengli bina idi, damında ulduzlu bayraq yellenirdi. Gediş-geliş az olan, sakit bir yerdi. Orada bir mücrü vardı ve hemin mücrünün içinde saxlanılan möhürle vizalar tesdiq olunurdu. Elçatmaz yer idi! Qoldberq de «Krilo» mehmanxanasının yanında dayanıb, gözlerini onun bağlı qapısına, işıq gelmeyen pencerelerine dikir ve ele baxırdı ki, deyerdin, Rembrandtın hansı eserinese, ya da efsanevi «Koxinor» (19) brilyantına tamaşa edir...
– Belke, bir az da gezek? «Zefer tağı»na çatıb qayıdarıq, – deye Ravik fikirleşdi: eger yuxarıdakı iki neferi xilas ede bilsem, gedib göreçeyem, Joan gelib, ya da bir azdan gelecek.
Qoldberq başını buladı:
– Eve gedirem. Yeqin, arvadım indi meni gözleyir. İki saatdan çoxdur getdiyim...
Ravik saata baxdı. Birin yarısına az qalırdı. İndi heç kesi xilas etmek lazım deyildi. Qadın çoxdan öz otağına qayıtmış olardı. O, pillekeni yavaş-yavaş qalxan Qoldberqin arxasınca baxdı, sonra növbetçiye yaxınlaşdı.
– Mene zeng vuran olub? – deye soruşdu.
– Xeyr.
Otağından işıq gelirdi. Yadına düşdü ki, çıxanda özü söndürmemişdi. Stolun üstündeki kağız parçası ele işıldayırdı ki, deyerdin, üstüne qar yağıb. Yazmışdı ki, yarım saatdan sonra qayıdacaq. Onu götürüb cırdı. İçmeye bir şey axtardı, ancaq heç ne tapmadı. Tezeden aşağı düşdü. Növbetçide kalvados tapılmadı. Tekce konyak var idi. Ravik bir şüşe «Enessi», bir şüşe de «Vuvre» götürdü. Növbetçi ile xeyli söhbet eledi. Kişi ona sübut etmeye çalışırdı ki, ikiyaşlıların Sen-Kludakı növbeti qaçış yarışında II Ludunun imkanları daha böyükdür. İspaniyalı Alvares gelib keçdi. Ravik gördü ki, o, azacıq axsayır. Bir qezet de götürüb otağına qayıtdı. Gece heç cür qurtarmaq bilmirdi. «Seven adam möcüzeye inanmırsa, batıb!» Bu

<< 1 ... 225 226 [227] 228 229 ... 402 >>