sözleri 1933-cü ilde vekil Arensen Berlinde demişdi. Üç hefteden sonra onu hebs düşergesine gönderdiler, çünki sevgilisi şeytanlamışdı... Ravik «Vuvre»ni açdı, Platonun kitabını eline götürdü. Bir-iki deqiqe keçmemiş, qaytarıb yerine qoydu, gelib pencerenin qabağında oturdu.
Gözlerini telefona zillemişdi. Lenete gelmiş bu qara aparatdan da kömek yox idi. Joanın nömresini bilmediyi üçün zeng eleye bilmezdi. Harada yaşadığını da bilmirdi. Özü soruşmamış, Joan da dememişdi. Belke de qesdle dememişdi. Onsuz da behane tapacaqdı...
Tünd olmayan şerabdan bir qedeh içdi. «Lap axmağam, – deye üreyinden keçirdi. – Bu gün seher yanımda olan qadını gözleyirem. Üç ay yarım ayrı düşdüm, vecime olmadı, indi birce gün gelmeyib, döze bilmirem. Ondan sonra görmeseydim, bele olmazdı. Özümü hazırlamışdım. Ancaq indi...»
Ayağa durdu. Yox, günah bunda deyil. Günah onun içini gemiren mechulluqda idi. Saatbasaat beynine perçimlenen inamsızlıqda idi...
Qapıya teref getdi. Bilirdi ki, açıqdır. Ancaq yene yoxladı. Qezet oxumağa başladı. Herfleri gücle seçirdi. Polşa münaqişeleri... Labüd toqquşmalar... Torpaq iddiası... İngiltere ve Fransanın Polşa ile müqavile bağlaması... Getdikce yaxınlaşan müharibe... Qezeti yere atıb, işığı söndürdü. Qaranlıqda uzanıb gözlemeye başladı. Yata bilmirdi. Düymeni basıb işığı tezeden yandırdı. «Enessi» stolun üstünde idi. Ancaq açmadı. Durub pencerenin önünde oturdu. Hava serin idi, uzaq semada ulduzlar sayrışır, heyetde pişikler boğuşurdu. Üzbeüz evin eyvanında bir kişi tuman-köynekde dayanıb ora-burasını qaşıyırdı. Sonra ucadan esneyib, işıq gelen otağına girdi. Ravik çarpıyıya baxdı. Bilirdi ki, yata bilmeyecek. Oxumağın da menası yox idi. İndice oxuduqlarının heç biri yadında qalmamışdı. Yaxşısı budur ki, çıxıb getsin. Ancaq hara? Eyni şey idi. Getmek de istemirdi. Ancaq bir xeber bilmek isteyirdi. Lenet şeytana, konyak şüşesi yene elinde idi! Onu yerine qoydu. Sonra el çantasından heb götürdü. Bunlardan bayaq qırmızıbaş Finkenştayna da vermişdi. O

<< 1 ... 226 227 [228] 229 230 ... 402 >>