razılaşdı. – Ancaq pulu almamış, heç neye qol çeken deyilem. Üç yüz frank eleyir.
– Çox gözel, üç yüz frank olsun, vererik. – Ravik desteyi asıb qadına teref döndü: – Teessüf ki, bunların hamısına siz de qulaq asmalı oldunuz. Başqa çıxış yolu yox idi. O, bize lazımdır.
Qadın pulu çıxardı:
– Eybi yoxdur, – dedi, – bu menim üçün yenilik deyil. Bu da pul…
– Hele lazım deyil. İndice gelecek. Onda verersiniz.
– Şehadetnameni özünüz yaza bilmezdiniz?
– Xeyr, hekim gerek fransız olsun. Müalice eleyen hekim olsa, daha yaxşıdır…
Bonne qapını arxasınca örten kimi, otağa derin sükut çökdü. Sanki, içeriden birce adam deyil, qoşun çıxmışdı. Küçeden eşidilen ses de batmışdı, ele bil o, qatı havanı yarıb divara deyir ve etrafa sepelenirdi. Bir neçe saatlıq get-gelden, çek-çevirden sonra meyit ilk defe özünü hiss etdirmeye başladı. Onun yaratdığı dehşetli sükut bu kasıb otağı başına götürmüşdü. Eynindeki ipek pijama par-par parıldasa da, o çoxdan ölmüş telxek tesiri bağışlayırdı, çünki terpeniş yox idi. Bütün canlılar hereket edir ve hereket edirse, demek, onda güc olur, qeşeng olur, gülünc olur. Bunlarsa ebedi sükuta dalmış şeylerin yaratdığı müveqqeti ezemet deyildi. Bele ezemet yalnız ölümde olur ve insan ölende, birce anlığa da olsa, ezemetli görünür.
– Evlenmemişdiniz? – Ravik soruşdu.
– Xeyr. Niye soruşdunuz ki?
– Qanuna, miras qalmış şeylere göre. Neyin size, neyin ona mexsus olduğunu polis müeyyenleşdirecek. Neyiniz varsa, götürün. Onunkuları polis aparacaq, qohumlarından kim tapılsa, ona verecek. Qohumu var?
– Fransada yoxdur.
– Siz onunla yaşayırdınız?
Qadın cavab vermedi.
– Çoxdan?
– İki il idi.
Ravik yan-yöresine boylandı:
– Çamadanınız yoxdur?
– Var idi… Orada… Divarın yanında idi… Dünen axşam orada idi…
– Aha, sahibkar… – Ravik qapını açanda elinde döşemesilen ağacı tutmuş süpürgeçi tez geri çekildi. – Bu hereketiniz heç yaşınıza yaraşmır, anacan. Sahibkarı çağırın.
Qadın etiraz elemek istedi, ancaq Ravik ona imkan vermedi:
– Düz eleyirsiniz.

<< 1 ... 22 23 [24] 25 26 ... 402 >>