deyişdi.–Seni de itirmek istemirem, Ravik!
Ravik susurdu. Siqareti sümürse de, tüstüsünü hiss elemirdi. «Meni itirmek istemirsen, – deye üreyinden keçirdi, – ancaq o birini de elden qoymursan. Mesele bundadır! Bunu da özüne sığışdırırsan! Ona göre de senden uzaq qaçmalıyam. Özü de bir nefer deyil! Ele olsa, derd yarı idi! Hamısına da behane tapırsan... Derd ondadır ki, indi berk ilişmisen, aradan çıxa bilmirsen... Ancaq yene çıxacaqsan, hamısı tezeden başlayacaq... biri ile qurtaran kimi, o biri gelecek... belece davam eleyecek... Çünki bu, senin qanındadır! Men de bir vaxt ele olmuşam... Ancaq seninle bacarmaram... Ona göre de senden uzaq gezmeliyem! İndi buna gücüm çatar. Gelen defe ise...»
– Sen ele bilirsen ki, tekce bizim başımıza gelib, – dedi.–Ancaq, eslinde, hamının başına gelen işdir: er, yoxsa oynaş?!
–Ele deyil!
– Eledir! Ancaq onun növleri çoxdur, biri de gelib seni tapıb...
– Bele danışmağa nece dilin gelir?! – Joan ayağa durdu. – Sen bunların heç birinden deyilsen. Heç vaxt olmamısan ve olmayacaqsan da! O... – Joan duruxdu. – Yox, o da bele deyil... Söz tapıb deye bilmirem!
– Onda gel bele deyek: hem dinc heyat, hem de macera! Yaxşı seslenir! Mena da deyişmir... Birinden xoşun gelir, o birini de elden vermek istemirsen.
Joan başını buladı:
– Ravik! – Qaranlıqlardan gelen bu ses Ravikin üreyini yerinden oynatdı. –Bunu izah elemek üçün yaxşı sözler de tapmaq olar, pisini de... İş onda deyil! Men seni sevirem ve ne qeder ömrüm var, seveceyem! Bu, özüme gün kimi aydındır! Sen ele bir üfüqsen ki, menim bütün fikir ve duyğularım orada birleşir! Qoy ne isteyir olsun, bu heç vaxt deyişmeyecek! Doğru sözümdür... Sen burada heç ne itirmirsen. Ele buna göre gelmişem... Ele buna göre de teessüflenmirem, özümü günahkar saymıram...
– Seven adamın günahı olmaz, Joan! Bu haradan ağlına gelib?
– Senden sonra fikirleşdim. Çox fikirleşdim, Ravik. Senin haqqında da, öz haqqımda da... Sen mene tam sahib olmaq istemedin. Belke, heç özün de bilmirsen... Hemişe

<< 1 ... 245 246 [247] 248 249 ... 402 >>