bir anlığa tereddüd etdi. Nedense, ölmüş adamı cenab Raçinski adlandırmaq ona qeribe geldi. – Pulu vaxtlı-vaxtında verirdi?
– Beli, hemişe. Tez-tez deyirdi ki, bele veziyyetde pulu vaxtında vermek lazımdır.
– Bu sahibkarın eclaflığına baxın! Bilmirsiniz, axırıncı haqq-hesab kağızı haradadır?
Qapı döyüldü. Ravik tebessümünü gizlede bilmedi. Növbetçi çamadanları getirdi. Kişi de onun dalınca geldi.
– Hamısı budur? – Ravik qadına baxdı.
– Beli.
– Elbett, budur! – kişi donquldandı. – Bes ne bilirdiniz?
Ravik balaca çamadını götürdü.
– Açarınız var? Açarlar harada olurdu.
– Şkafda, penceyin cibinde.
Ravik şkafı açdı. Bomboş idi.
– Bes hanı? – Ravik kişiden soruşdu. Kişi xidmetçiye teref döndü:
– Hanı?
– Pencek mendedir… – xidmetçi kekeledi.
– Niye?
– Temizlemeye, ütülemeye vermişdi.
– Bunlar daha ona lazım deyil.
– Tez ol, get getir, oğru eclaf! – kişi çemkirdi.
Xidmetçi ona qıyqacı nezer salıb, çıxdı, az keçmemiş, penceyi getirdi. Ravik evvelce penceyi, sonra da şalvarı silkeledi. Şalvarın cibinde nese cingildedi. Bir anlığa tereddüd eledi. Elini ölmüş adamın cibine salmaq ona birteher göründü. Ele bil, şalvar da ölmüşdü. Qeribe idi, bu, haradan ağlına geldi? Paltar paltardır…
Açarları çıxarıb çamadanı açdı. Lap üstde parusin bir qovluq var idi.
– Budur? – deye qadından soruşdu.
O, başını terpetdi. Ravik haqq-hesab kağızını o deqiqe tapdı. Pul verilmişdi. Kağızı kişiye gösterib dedi:
– Bir hefteni artıq hesablamısınız.
– Elemi? – Kişi barıt kimi açıldı. – Bes bu dava-dalaş? Bes bu yaramazlıq? Bes bu qeder heyecan, qorxu? Bunlar heç nedir, elemi? Üreyim ağzıma gelib, buna pul düşmür? Bayaq özünüz dediniz, müşteriler qaçacaq! Ziyanı xeyrinden çox olur! Bes çarpayı? Otağı dezinfeksiya elemek lazım deyil? Bes murdarlanmış yorğan-döşek üzleri?
– Yorğan-döşek üzleri haqq-hesabda var. Hele burada iyirmi beş frank da var, guya, dünenki yemeyin haqqıdır. – Ravik qadına teref döndü, – dünen burda bir şey yemisiniz?
– Xeyr. Belke, ne deyir, verek?

<< 1 ... 24 25 [26] 27 28 ... 402 >>