Ravik! Bütün İtaliya kimi, ora da ses-küylü, narahat idi! Fransiskanın bir vaxtlar quşlara da mehebbeti medh elediyi yerlerden indi faşist forması geymiş esgerler keçir. Gurultulu sözler, başqa milletlere nifret onların gözünü tutub, böyük emellerden dem vururlar...
– Bu, hemişe bele olub, Ket.
– Bele deyildi. Bir-iki il bundan qabaq menim teserrüfat işlerime baxan kişi mehriban adam idi, velvet şalvar, çarıq geyerdi. Ancaq indi uzunboğaz çekme, qara köynek geyen millet qehremanı olub, qızıl destekli xencer qurşayır, yığıncaqlarda çıxış eleyib deyir ki, Aralıq denizi İtaliyanın olmalıdır, İngiltereni dağıtmaq lazımdır, Nitsa, Korsika, Savay İtaliyaya qaytarılmalıdır. Çoxdan qelebe sevinci dadmayan bu mehriban millet Hebeşistanda, İspaniyada qalib gelenden sonra lap ağlını itirib. Üç il bundan qabaq ağlı başında olan dostlarım indi göz qırpmadan deyirler ki, İngiltereni üçce ayın içinde almaq olar. Bütün ölke qaynayır. Ne oldu birden-bire? Bir vaxt qehveyi köynek geyen adamların qeddarlığı meni Vyanadan didergin saldı, indi de qara köynek geyenlerin axmaqlığı İtaliyadan qaçırtdı. Deyirler, haradasa yaşıl köynek geyenler de peyda olub. Yeqin, Amerikada da gümüşü köynek geyirler. Dünya da indi bu köyneklilerin elinde qalıb?
– Deyesen. Ancaq bir azdan deyişecek, hamı bir nefer kimi qırmızı geyecek.
– Qırmızı?
– Beli, qan kimi qırmızı.
Ket eyilib pencereden heyete baxdı. Qürub eden güneşin solğun şefeqleri şabalıd ağaclarının yarpaqlarından süzülerek yaşılı renge çalırdı.
– Adam heç inanmaq istemir, Ravik! İyirmi ilde iki müharibe. Çoxdur... Birincinin yorğunluğu canımızdan hele çıxmayıb.
– Tekce qaliblerin! Bu meğlub olanlara aid deyil. Qalib gelen yorğunluğa baxmır.
– Belke de, eledir. – Ket onun üzüne baxdı. – Deyesen, lap az qalıb, ele deyil?
– Qorxuram, azdan da az qalmış olsun.
– Göresen, men o vaxta qalacağam?
– Niye qalmırsınız?–Ravik düz onun gözlerinin içine baxdı. Ket baxışlarını qaçırtmadı. – Fiolonun yanına getdiniz?
– Beli, bir-iki defe

<< 1 ... 249 250 [251] 252 253 ... 402 >>